Στην έπαυλη της Ειρήνης.

"Η ΡΩΣΣΙΑ ΘΕΛΕΙ ΠΟΛΕΜΟ

Για δες πόσο κοντά στις στρατιωτικές βάσεις μας βάλανε την χώρα τους"

16 Μαρτίου, 2017.

Εδώ και μήνες παρακολουθούσαμε Αμερικανικά και ΝΑΤΟϊκά στρατεύματα και στρατηγικά πυραυλικά συστήματα πρώτου πλήγματος με πυρηνικές δυνατότητες να αναπτύσσονται στην Γερμανία, Πολωνία, Βαλτικές χώρες, Ρουμανία, κι άλλες χώρες πλησίον της Ρωσσίας, μέχρι κι αυτή την Ουκρανία. Ο διεθνής Τύπος κατέγραφε συνεντεύξεις από τα μετακινούμενα στρατεύματα που κραύγαζαν «οι Ρώσσοι θα πεθάνουν κατά χιλιάδες.»

Στην Ουκρανία, αφού οι Αμερικανοί με τους Ευρωπαίους σε άψογη συνεργασία ανέτρεψαν το νόμιμα εκλεγμένο καθεστώς με πάνω από 3.000 τουρίστες που μετατράπηκαν σε αγανακτισμένους Ουκρανούς πολίτες στην πλατεία Μαϊντάν, και την επόμενη ημέρα βγήκαν στους δρόμους εξοπλισμένοι με πολεμικά όπλα και την σβάστικα στο αριστερό μπράτσο για να φυλάξουν το Κοινοβούλιο, δίπλα δίπλα με κυανόκρανους του ΟΗΕ – πώς βρέθηκαν και για πότε βρέθηκαν εκεί, μένει ανεξήγητο, όπου ο δικτάτορας που είχε ανατρέψει τον εκλεγμένο πρόεδρο της Ουκρανίας, ανακοίνωνε την απελευθέρωση της Ουκρανίας. Μάλλον από την Δημοκρατία, θα εννοούσε.

Πολύ παλιότερα, όταν η Ουκρανία  και η Ρωσσία αποτελούσαν ομόσπονδα κράτη, το Ρωσσικό Ναυτικό είχε ναύσταθμο στο έδαφος της Ουκρανίας που ονομάζεται Κριμαία. Ήταν μία από τέσσερις βάσεις πολεμικού ναυτικού που είχε κι έχει η Ρωσσία. Μία στα παράλια του Ειρηνικού Ωκεανού, μία στην Αρκτική, μια στην Βαλτική Θάλασσα και μία στην Κριμαία. Η ναυτική βάση της Κριμαίας έδινε πρόσβαση στην Μεσόγειο, κι από το Σουέζ, στον Ινδικό και νότιο Ειρηνικό Ωκεανό.

Ο νέος ηγέτης της Ουκρανίας απαίτησε η βάση της Κριμαίας να παραδοθεί στην Ουκρανία ως Ουκρανικό έδαφος. Επιπλέον, έπαψε να εγγυάται για την ασφάλεια των Ρωσσόφωνων όχι μόνο στην Κριμαία, αλλά κι αλλού στην Ουκρανία. Οι σφαγές των Ρωσσόφωνων άρχισαν για να συνεχιστούν ως εθνοκάθαρση. Η Δύση έκανε και κάνει ότι δεν βλέπει. Βομβαρδισμοί ρωσσόφωνων περιοχών ακόμη και την νύχτα, με απαγορευμένα όπλα, συνεχίζονται μέχρι σήμερα στην Ουκρανία.

Οι ρωσσόφωνοι κάτοικοι της Κριμαίας έκαναν δημοψήφισμα κι αποφάσισαν να ενωθούν με την Ρωσσία. Η Κριμαία προσαρτήθκε πολιτικά στην Ρωσσία. Οι ρωσσόφωνοι των άλλων επαρχιών της Ουκρανίας πήραν τα όπλα. Αντίπαλοί τους δεν ήταν μόνο Ουκρανοί στρατιώτες. Ήταν και μισθοφόροι. Προφανώς εκπαιδευμένοι, εξοπλιζόμενοι και μισθοδοτούμενοι από πλούσιες χώρες.

Ο στρατός της Ρωσσίας μπήκε στην Κριμαία και ασφάλισε τον ναύσταθμό τους.

Η Ρωσσία κατηγορήθηκε ως φιλοπόλεμη μάλιστα με ένα τόσο πολύ γνωστό σύνθημα που κυκλοφόρησε σε όλα τα Μέσα στον κόσμο, ίσως όχι στις ΗΠΑ.

Γράφει : Κοίτα πόσο κοντά στις βάσεις μας έχουν βάλει την χώρα τους! Που σημαίνει ότι απειλούνται από την Ρωσσία. Επειδή η Ρωσσία είναι φιλοπόλεμη.

Παρακολουθούσαμε το Αμερικανικό Πολεμικό Ναυτικό να μπαίνει στην Μαύρη Θάλασσα κατά παράβαση της συνθήκης του Μοντρέ. Τώρα οι ΗΠΑ απαιτούν να καταργηθεί αυτή η συνθήκη.

Εχθές 15 Μαρτίου, 2017, έγινε γνωστό ότι οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ βρίσκονται σε συνομιλίες για να ανοίξουν ναυτική βάση στην Μαύρη Θάλασσα, νότια της Ρωσσίας, στην Γεωργία. Και μια δεύτερη αν χρειασθεί, στην Μαύρη Θάλασσα, στις ακτές της Ρουμανίας. Κοίτα πόσο κοντά στις βάσεις μας έχουν βάλει την χώρα τους!

Είναι  πια φανερό σε όλους ότι οι ΗΠΑ ετοιμάζονται να συγκρουσθούν με την Ρωσσία. Κι επειδή η Ρωσσία δεν έχει το στρατιωτικό μέγεθος των ΗΠΑ, είναι επίσης φανερό ότι θα δεχθεί το πρώτο πλήγμα. Αυτό θα έλθει από Ευρωπαϊκό έδαφος, πιο πιθανό από Βόρεια και από Δυτικά της Ρωσσίας, αν όχι και από νότια, από όπου σε λίγο θα υπάρχει η δυνατότητα. Επειδή η Ρωσσία είναι φιλοπόλεμη.

Εκείνοι από τους Ευρωπαίους ηγέτες χωρών, οι οποίοι είτε εθελοντικά επέτρεψαν ή υποχρεώθηκαν να επιτρέψουν την εγκατάσταση πυραυλικών συστημάτων με πυρηνική δυνατότητα στο έδαφος της χώρας τους, μπορεί να προσέφεραν καλές υπηρεσίες στις ΗΠΑ, αλλά καταδίκασαν τους λαούς τους σε αφανισμό. Πυρηνικό αφανισμό. Ολόκληρης της Ευρώπης, ουσιαστικά. Επειδή η Ρωσσία είναι φιλοπόλεμη. Κι έχουν βάλει την χώρα τους τόσο κοντά στις βάσεις του ΝΑΤΟ.

Αν θα βοηθήσει η Κίνα την Ρωσσία; Θα είναι απασχολημένη από την Ιαπωνία – παραδοσιακή η αγάπη της για την Κίνα, κι ίσως την Δημοκρατία της Κίνας, ή Ταϊβάν. Και πολύ πιθανό από την Αυστραλία – μέλος της Κοινοπολιτείας του Ηνωμένου Βασιλείου είναι άλλωστε. Η Κίνα έχει έναν σύμμαχο, ωστόσο. Την Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας, ή βόρεια Κορέα όπως την ονομάζει η Δύση. Αν θα βοηθήσει η Ινδία; Θα είναι απασχολημένη από το Πακιστάν. Αν θα βοηθήσει το Ιράν την Ρωσσία; Καλά, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα θα καθίσουν με σταυρωμένα χέρια; Ή μήπως το Ισραήλ δεν έχει ανοικτούς λογαριασμούς με την Συρία και την Αίγυπτο; Και το Ιράν. Άλλωστε, το Ισραήλ είναι πυρηνική δύναμη. Και… η Τουρκία, Η Γεωργία; Αυτές θα απασχολήσουν τα μέλη της Ευρασιατικής Ένωσης που δεν θα είναι πολύ υπάκουα στην μεγάλη και τρανή Ένωση. Εκτός εάν Τουρκία δεν μπει στο πόλεμο μέχρι να λήξει πάλι, και τότε μπει με την πλευρά του νικητή – το συνηθίζει, έτσι δεν είναι;

Πότε;

Από ό,τι φαίνεται, μόλις λήξει το θέμα με την Συρία. Εκτός κι αν στριμωχθούνε πάρα πολύ οι άνθρωποι του ΝΑΤΟ στο μεταξύ, που ασφυκτιούν έτσι κοντά που έχουν οι απέναντι βάλει την χώρα τους.

Και να πει κάποιος ότι δεν υπάρχει μια ακόμη πιο προσοδοφόρα λύση;

[Εδώ όλοι ξύπνησαν από τον γλυκό λήθαργο, έσκυψαν μπροστά στο τραπέζι κι ανοιγόκλεισαν τα μάτια, να ξυπνήσουν καλά.]

Όλοι αυτοί οι ταυτόχρονοι πόλεμοι θα ξεπεράσουν τις δυνατότητες που έχουμε να παράγουμε πυρομαχικά και ρομπότ αεροπλάνα, πλοία, άρματα μάχης και στρατιώτες, ή έστω εξωσκελετούς για στρατιώτες, για να μην συζητήσουμε για πυραύλους, συστήματα βολών, ανιχνευτές, αισθητήρες, δορυφόρους που θα πέφτουν σαν τις μύγες… ορίστε η πρότασή μας, λοιπόν.

Όλοι αυτοί οι ταυτόχρονοι πόλεμοι, να γίνουν σε ένα μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.

Πόσο μεγαλύτερο, δηλαδή;

Συνέχεια. Δεν είναι ανάγκη να σταματάει ο πόλεμος. Μπορεί να σταματήσει στην Συρία, αλλά θα συνεχισθεί στα Βαλκάνια. Μετά στην Κύπρο, Αίγυπτο, Υεμένη, αλλού στα Βαλκάνια, λίγο εκεί πίσω από τον Καύκασο, άσχημα δεν θα είναι, μετά στην νότια Σινική θάλασσα, και θα βρούμε μετά κι άλλα θέατρα. Να δουλεύουνε τα εργοστάσια, δεν θέλουμε ανεργία γιατί τότε ποιος θα αγοράζει τα προϊόντα μας;

Για να δούμε, θα ακούσουν τους σοφούς;

Καθώς φεύγανε, συνομιλούσαν ψιθυριστά ο ένας με τον άλλο.

Εμείς θα επιμένουμε να αναλάβουμε την ανοικοδόμηση. Είπε ένας που φορούσε ένα Τεξανό καου-μπόϊκο καπέλο. Είμαστε καλοί σε αυτό, συμπλήρωσε.

Αν εμείς πρόκειται να αναλάβουμε το λογισμικό στην ανοικοδόμηση, έβαλε σοβαρά το ζήτημα ένας μαυριδερός που μιλούσε με τα δόντια.

Εμείς τα ηλεκτρονικά μηχανήματα στην ανοικοδόμηση, είπε ένας σχιστομάτης.

Εμείς τα πυρομαχικά.

Κι εμείς τα πυραυλικά.

Τέτοια έλεγαν μέχρι που μπήκανε στα αυτοκίνητά τους κι άφησαν το μέγαρο μόνο με το υπηρετικό προσωπικό να καθαρίζει.

Ξημέρωνε στην έπαυλη της Ειρήνης.

Εκείνο που το υπηρετικό προσωπικό δεν είχε καταφέρει ποτέ του να καταλάβει ήταν το γιατί έπρεπε σώνει και καλά όλες οι σπουδαίες συναντήσεις και συνεδριάσεις που αφορούσαν την ανθρωπότητα να γίνονται τα βράδια, κι ακόμη, σχεδόν πάντα να κρατάνε ως το ξημέρωμα. Πώς εκείνοι οι άνθρωποι θα πήγαιναν στην δουλειά τους λίγο αργότερα για να βγάλουνε το ψωμί τους; Τι είδους άνθρωποι ήταν πια;