Η μετάβαση σε εθνικό νόμισμα.

19/2/2017

Λευτέρης Γκίνης.

Πολλά λέγονται για την μετάβαση σε εθνικό νόμισμα. 

Για παράδειγμα, κάποιοι υποστηρίζουν ότι χρειαζόμαστε νομισματική ευελιξία ως εργαλείο για να αναπτυχθεί η Οικονομία μας η οποία είναι αδύνατη με το ευρώ. 

Άλλοι προειδοποιούν ότι θα χρειαζόμαστε καροτσάκια με χαρτονομίσματα για να προμηθευτούμε μία φρατζόλα ψωμί. Ότι δεν θα έχουμε φάρμακα. Ότι δεν θα έχουμε πετρέλαιο, άρα ούτε καύσιμα για μετακίνηση και θέρμανση. Πολλά από αυτά είναι σωστά αλλά καλύπτουν μερικώς την πραγματικότητα.

Άλλοι πάλι μέσα στην πίεση των καιρών και στην βιάση τους να δούνε λύση επιτέλους, ξεχνούν βασικά πράγματα, και καταλήγουν συχνά δίχως να το θέλουν (ασυνείδητα) σε τρομακτικά λάθη, με αποτέλεσμα να γίνονται από κήρυκες συμφερόντων τα οποία υπηρετούν έως φαιδροί.

Ας δούμε λοιπόν μερικά από αυτά τα βασικά, και τα οποία δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε. Επιβάλλεται να τα έχουμε στον νου μας όταν θέλουμε να πούμε κάτι για την μετάβαση σε εθνικό νόμισμα.

Η ουσία της μετάβασης δεν είναι η έκδοση ενός κάποιου νομίσματος, και αυτό είναι και ένα αδύναμο τμήμα της ιστορίας που το εκμεταλλεύονται οι εχθροί της αλλαγής και το περιφέρουν γελοιοποιώντας και κοροϊδεύοντας.

Ο βασικός πυλώνας της μετάβασης είναι η ριζική αλλαγή στην δημόσια και κυβερνητική διοίκηση. Εκείνο δηλαδή που πρέπει να πραγματοποιηθεί είναι η παντελής διαγραφή της παρούσας διοικητικής μορφής της χώρας. Εάν πάψουμε να έχουμε το ευρώ ως εθνικό νόμισμα, βεβαίως.

Διότι το πραγματικό αίτιο για την εξαθλίωσή μας σήμερα και την ολοκληρωτική απώλεια της χώρας μας αλλά και του ίδιου του λαού μας, είναι νοοτροπίες που έχουν παγιώσει εκείνο που ξέρουμε ως δημόσια και κυβερνητική διοίκηση.

 

Το μεταρρυθμιστικό αυτό μέτρο είναι εκ των ων ουκ άνευ μεταρρύθμιση που θα γίνει εάν σκοπεύουμε ποτέ η Οικονομία της Ελλάδας να ανακάμψει και ακολούθως να αναπτυχθεί. Σε συνδυασμό με άλλα εργαλεία της Οικονομίας και αποφάσεις-σταθμούς διακυβέρνησης.

Τούτο όμως δεν μπορεί να γίνει «στο γόνατο» αλλά ούτε και μπορεί καμία άλλη αλλαγή να γίνει με το «έτσι θέλω». Αν θέλουμε να λέμε ότι σεβόμαστε την λαϊκή ετυμηγορία θα πρέπει και να μπορούμε να το αποδείξουμε.

Πώς λοιπόν μπορεί να γίνει αυτό ?

Μα μόνο μέσα από την συγγραφή ενός νέου συντάγματος για την Ελλάδα.

Το παρόν σύνταγμα είναι απόρροια μιας κακής αντιγραφής του Αμερικανικού συνταγματικού πλαισίου, μέσα από αυτό έκοψαν οι Βαυαροί ότι δεν τους συνέφερε και το παρέδωσαν στους τότε άρχοντες για ψήφιση.

Η ευθύνη τους μεγάλη, αλλά και τα χρόνια που πέρασαν δεν έδειξαν ότι οι «επόμενοι άρχοντες είχαν την πρόθεση αλλαγής του κακώς τεθειμένου συντάγματος. Η πρακτική τους επικεντρώθηκε στις όποιες αλλαγές «στο γόνατο» για την εξυπηρέτηση των δικών τους συμφερόντων και μόνο.

Με αυτό τον κακό τρόπο φτάσαμε στο σήμερα, δηλαδή φτάσαμε στο «μη παρέκει».

Μόνο με την συγγραφή ενός νέου συντάγματος το οποίο θα φτιαχτεί με ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΉ ΛΑΊΚΉ ΕΘΝΟΣΥΝΈΛΕΥΣΗ, τον μόνο πολιτικά και κοινωνικά ορθό τρόπο σύνταξης ενός συντάγματος.

Αλλά ας δούμε τι είναι το σύνταγμα, και τι εννοεί για τον λαό η ύπαρξή του, και γιατί είναι τόσο σημαντικό.

Πέρα από τις όποιες υψηλές θεωρίες των κατά καιρούς συνταγματολόγων και κάθε άλλων ...λόγων, η αλήθεια για τον απλό λαό είναι ότι το σύνταγμα είναι ο ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΌΣ ΧΆΡΤΗΣ για την λειτουργία του κράτους ενός έθνους.

Και γι’ αυτό τον λόγο ότι γράφεται εκεί θα πρέπει να είναι απόρροια εργασίας και ελέγχου των ίδιων των πολιτών του έθνους. Αυτών δηλαδή των ατόμων που έχουν την πρόθεση αλλά και την βούληση να είναι ενεργοί πολίτες μέσα στην κοινωνία τους.

Ότι γραφτεί μέσα στο σύνταγμα ΘΕΣΜΟΘΕΤΕΊ την εν συνεχεία εφαρμογή του. Από εκεί και μετά η συγκεκριμένη κοινωνία μπορεί να πορευθεί όπως αυτή αποφάσισε και να μην δέχεται καμία απολύτως παρεμβολή από μη θεσμικούς παράγοντες.

Για τον λόγο αυτό ακριβώς δημιουργείτε και θεσμοθετείτε το σώμα της Γερουσίας, για να έχει το δικαίωμα πρόσβασης στο κέντρο των αποφάσεων ο ίδιος ο λαός. Αφού η συμμετοχή των μελών του γίνεται από τους Δήμους της χώρας μέσα από ένα ειδικό σύστημα κλήρωσης, και η θητεία τους δεν μπορεί να είναι μικρότερη από ένα έτος ή μεγαλύτερη από 18 μήνες.

Αυτά λοιπόν δεν θέλουν οι ψεύτες Ευρωλάγνοι να συμβούν. Διότι θα τους χαλάσει την μάσα και την ρεμούλα.

ΕΣΕΙΣ ΤΕΛΙΚΆ ΤΙ ΘΈΛΕΤΕ ΝΑ ΓΊΝΕΙ ;