"Όταν ο μαθητής είναι έτοιμος, θα εμφανισθεί ο διδάσκαλος."

15 Μαρτίου, 2017 

Τι παράδοξα λοιπόν που σκέπτεται ο άνθρωπος! Αυτό άλλοι θα το καταλάβουν ως τον Διδάσκαλο Μεσσία (Σωτήρα), άλλοι θα τον καταλάβουν ως τον Διδάσκαλο που θα τους ενδύσει με Δυνάμεις και τρομερές δυνατότητες (του επέκεινα/of the beyond) κι άλλοι θα τον καταλάβουν ως τον εντός (τους) Διδάσκαλο.

Τι περίεργο που είναι το ανθρώπινο πλάσμα, λοιπόν!

Μα και παραπέρα. Δεν θα είναι λίγοι που μόλις ανα-ξανά-γνωρίσουν ότι έφθασε η ώρα, θα σκεφθούνε :

«Αααα! Πόσο αξίζω, λοιπόν! Εγώ, ναι ΕΓΩ!»

Σε αυτούς να προσφέρουμε την ιδέα μήπως θα άξιζε να εξετάσουν, αν ΕΚΕΙΝΟΣ ο Διδάσκαλος που θα τους αναλάβει ΤΟΤΕ, όταν αυτοί έχουν αναδείξει τον εγωϊσμό τους, 

θα είναι, άραγε, ο Διδάσκαλος που αξίζει το ανθρώπινο πλάσμα; Να προσέχουν, λοιπόν.

Εκτός κι αν … εκτός κι αν αυτό αναζητούν.

Τότε όμως, καλό θα είναι να θυμούνται. Η παραμικρή αντίσταση, είναι μάταια.

  

Πολυ ωραιο αλλα για καντο πιο λιανα λιγο εκει με μας δν το αντιληφθηκα σωστα νομιζω...» μήπως θα άξιζε να εξετάσουν, αν ΕΚΕΙΝΟΣ ο Διδάσκαλος που θα τους αναλάβει ΤΟΤΕ, όταν αυτοί έχουν αναδείξει τον εγωϊσμό τους, 

δεν θα είναι ο Διδάσκαλος που αξίζει το ανθρώπινο πλάσμα; Να προσέχουν, λοιπόν. Εκτός κι αν … εκτός κι αν αυτό αναζητούν..»

  

Μπορούμε να το δούμε από δύο όψεις.

Όταν κάποιος θρέφει τον εγωϊσμό του κι έτσι καλλιεργεί τις συνεπαγόμενες δεξιότητες και ικανότητες, όπως αυτή του θηρευτή, ή όπως εκείνη του χειραγωγού ανθρώπων, οι νόμοι που θα φέρουν κοντά του έναν δάσκαλο λειτουργούν κατάλληλα για έναν τέτοιο χαρακτήρα, έναν χαρακτήρα αυξημένου εγωϊσμού ο οποίος έκανε ό,τι θα μπορούσε να κάνει μέσος άνθρωπος πια, κι εκείνο που μένει, είναι να διδαχθεί τα παραπέρα.

Τα παραπέρα για τι πράγμα; Μα για εκείνο που είναι κατάλληλος ο μαθητής. Δηλαδή, να είναι, όπως υποθέσαμε στα παραδείγματά μας, καλύτερος θηρευτής ή χειραγωγός ανθρώπων. Θα γίνει καλύτερος με την ανάλογη διδασκαλία.

Τι είδους δάσκαλος είναι κατάλληλος για να διδάξει έναν τέτοιο μαθητή;

Είναι εκείνος που γνωρίζει τον τρόπο να εξελιχθεί ο μαθητής από έναν άνθρωπο που φωνάζει στους άλλους για να τους επιβληθεί, σε έναν άνθρωπο που ήσυχα εκφέρει τον λόγο, με τις κατάλληλες δονήσεις, και την κατάλληλη προβολή (κι αργότερα εκπομπή) ενέργειας προς συγκεκριμένα σημεία επάνω στο σώμα του συνομιλητή του. Ώστε να υποτάξει την βούλησή του.

Με δυο λόγια, θα είναι ένας δάσκαλος ο οποίος θα διδάξει την διαχείριση φυσικών δυνάμεων με σκοπό την υποταγή ενός άλλου ανθρώπου στην βούληση του μαθητή του.

Μα για να γνωρίζει τέτοιες τεχνικές ο δάσκαλος, δεν πρέπει πρώτα ο ίδιος να έχει διατρέξει μια πορεία στην ζωή του τέτοια όπου θα έχει αναπτύξει δεξιότητες και ικανότητες αν όχι και δυνάμεις να υποβάλλει την βούλησή του στους άλλους;

Ως τέτοιος λοιπόν, αποτελεί Δημιουργό που προσθέτει στο σύμπαν, που εναρμονίζεται με τον παγκόσμιο ρυθμό, που είναι επωφελής για τον εαυτό του και τους γύρω του, είναι ευεργέτης ή κακεργέτης; (bene~ or malefactor?)

Αν δεν υπάρχει το κριτήριο για τέτοιες απαντήσεις, να το συζητήσουμε και αυτό.

Η δεύτερη άποψη από την οποία μπορούμε να δούμε αυτό που ψάχνουμε στην συζήτηση, είναι η ταύτιση της ποιότητας, ή η συνήχηση των χαρακτήρων, του μαθητή και του διδάσκαλου. Όπως λέμε, πες μου ποιος είναι ο φίλος σου για να σου πω ποιος είσαι, τι ποιότητας άνθρωπος είσαι.

Έτσι, όταν ο κάθε άνθρωπος αρχίσει να αναπτύσσεται και να καλλιεργεί συγκεκριμένης ποιότητας δεξιότητες, ικανότητες και δυνάμεις, παραστατικά θα μπορούσαμε ίσως να πούμε ότι αρχίζει να λειτουργεί ως φάρος. (Στο λεπτοφυές επίπεδο, the subtle level.)

Εκείνος που παρουσιάζεται κάθε εβδομάδα στο ίδιο κατάστημα αθλητικών ρούχων και οργάνων για να καταναλώσει αθλητικά εξαρτήματα, θα συναντήσει, θα γνωρίσει, και θα συνευρεθεί αργά ή γρήγορα με άλλους ανθρώπους που επιδιώκουν ό,τι κι εκείνος. Την άθληση του σώματός τους. (Στο γήϊνο επίπεδο, το χονδροειδές, the mundane level.)

Στο λεπτοφυές επίπεδο, ισχύει επίσης ότι όμοιος ομοίω αεί πελάζει, και γι’ αυτό παρατηρούμε κάποιες φορές να έλκονται χαρακτήρες με κοινά χαρακτηριστικά. Ένας διδάσκαλος ωστόσο, δεν έλκεται. Αντιλαμβάνεται, εντοπίζει, και προσέρχεται ώστε να διδάξει όσα γνωρίζει – ή όσα θέλει ή τον συμφέρει να διδάξει, τέλος πάντων. Αυτό είναι αποτέλεσμα της λειτουργίας του φάρου, που είπαμε παραστατικά εδώ πιο πάνω.

Έτσι, εκείνος ο διδάσκαλος που έχει πολλά να διδάξει γύρω από το πώς να χρησιμοποιούμε τους ανθρώπους για το δικό μας όφελος, συμβαίνει να τα γνωρίζει επειδή τέτοιος είναι κι ο ίδιος ως χαρακτήρας.

Αν θέλαμε να πούμε κι ένα μικρό παραμύθι για να χαλαρώσουμε πια τώρα που τελειώνουμε την συζήτηση, θα λέγαμε εδώ ότι εκείνος ο μικρούλης (μικρούλης σε ηθικό ύψος, στην ψυχή, σε αρετή) μάγος που θέλει να παίξει με τις δυνάμεις που θα του χαρισθούνε με αντάλλαγμα την ψυχή του, σκοτεινό μάγο δάσκαλο θα φέρει κοντά του. Χα χα χα τι σου λένε τα παραμύθια λοιπόν, καμιά φορά, ε!