Ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ ομιλεί.

 6 Φεβ. 2017

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ

Διαψεύδει η Ι.Μ. Πειραιώς και η ΕΛ.ΑΣ: Δεν υπάρχει ένταλμα σύλληψης εναντίον του Μητροπολίτη Πειραιώς!

Σύμφωνα με πληροφορίες από την ΕΛ.ΑΣ – και επιβεβαίωση από την Ι.Μ. Πειραιώς – καμία Αστυνομική Υπηρεσία (ούτε το Τμήμα Ασφάλειας Πειραιά) δεν αναζητά στο πλαίσιο του αυτοφώρου το Μητροπολίτη Πειραιώς,

και ως εκ τούτου καμία σύλληψη δεν επίκειται.

--------------------------------------------------

Στο περιοδικό PRONEWS είχε μιλήσει ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ αναφερόμενος στην ομοφυλοφιλία και πως την βλέπει από την θρησκευτική θεώρηση των πραγμάτων.

Ο Μητροπολίτης Πειραιώς είχε πει πως  η «Ανατροπή της ανθρώπινης οντολογίας και φυσιολογίας η θεσμοθέτηση δήθεν ανθρωπίνων δικαιωμάτων που είναι ασύμβατα με την ανθρώπινη φύση, όπως η ομοφυλοφιλία».

Ακολουθεί η συνέντευξη που έδωσε ο Μητροπολίτης Πειραιώς στο ΡΝ και στον Αντώνη Ελευθεριάδη.

Σεβασμιώτατε, συχνά έχετε κατηγορηθεί ως ένα άτομο με φοβικά σύνδρομα απέναντι στις διάφορες κοινωνικές και θρησκευτικές πρωτοβουλίες, όπως για το γάμο των ομοφυλοφίλων, την επίσκεψη του Πάπα Φραγκίσκου στη Λέσβο, την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, τη Μασωνία, και τώρα τελευταία για τη Σύνοδο των Ορθοδόξων Εκκλησιών στην Κρήτη. Τι έχετε να απαντήσετε;

«Διαχρονικά, η Αγία μας Ορθόδοξος Καθολική Εκκλησία στην δισχιλιετή πορεία της πάνω στη φλεγομένη μας Γη, εξαγγέλλει το ζωηφόρο μήνυμα της υπερβάσεως της φθοράς και του θανάτου διά της Αναστάσεως, στοιχούσα στο λόγο Του Δομήτορός της, που δεν ήρθε να κρίνει τον κόσμο, αλλά να τον σώσει, να καταδείξει τον αληθινό άνθρωπο που επιστρέφει στο σπίτι του πατέρα του και να υψώσει την μεταφυσική των πράξεων, άνευ των οποίων είναι νεκρά η πίστη και ατιμάζεται το Πρόσωπον του Θεού από την αναντιστοιχία λόγων και πράξεων.

Επομένως η Αγία μας Εκκλησία δεν στηλιτεύει τα πρόσωπα που όσο κατάστικτα από γεώδη πάθη κι αν είναι, παραμένουν πολυτίμητα και ασύγκριτα σπουδαιότερα και από αυτό το μεγαλειώδες σύμπαν που μας περιβάλλει, αλλά τις δόλιες ιδεοληψίες και ιδεολογίες που προωθούν την σχάση των ανθρώπων από την πηγή της ζωής τους και τα εγκλείουν στον γήινο χωροχρόνο συμπνίγοντας τα στο παρόν, χωματοποιώντας την αθάνατη ψυχή τους.

Είναι εφεύρημα του βυθίου δράκοντος και των μισθάρνων οργάνων του ο σύγχρονος όρος ‘‘φοβικό σύνδρομο’’, που επιφυλάσσεται για οποιονδήποτε αντιπαλαίει τη σαπροποίηση της ανθρωπίνης ύπαρξης και την επικράτηση του ψεύδους και της αναλήθειας. Η Αλήθεια δεν είναι ιδεοληψία ή ιδεολόγημα ή υποκειμενική προσέγγιση, αλλά πρόσωπο.

Ο ενανθρωπήσας Θεός Λόγος ο οποίος διεκήρυξε: «Εγώ είμαι η Αλήθεια και η Οδός και η Ζωή», και συνεπώς η Αλήθεια και το Πρόσωπο Χριστός είναι ένα και αποτελούν την πλειοψηφία έστω και αν απέναντί τους παρατίθενται πολυεκατομμύρια.

Συνεπώς η ανατροπή της ανθρώπινης οντολογίας και φυσιολογίας με την θεσμοθέτηση δήθεν ανθρωπίνων δικαιωμάτων που είναι ασύμβατα με την ανθρώπινη φύση, όπως η ομοφυλοφιλία ή η αμνήστευση των εγκλημάτων του Παπισμού εις βάρος της αμωμήτου Πίστεώς μας με την επίσκεψη του διακατέχοντος το Πρεσβυγενές Πατριαρχείο της Παλαιάς Ρώμης κ. Φραγκίσκου (Μπεργκόλιο) χωρίς την έργω μεταμέλεια του θρησκευτικού του συστήματος, η εξαπάτηση της Ελληνικής Πολιτείας με την ανίδρυση του Τεκτονικού Ιδρύματος που έχει εκφύγει του σκοπού ιδρύσεώς του και προωθεί την μη γνωστή θρησκεία του Τεκτονισμού, η οποία έχει κρύφια δόγματα και κρυπτογραφικά αναφερόμενο Θεό, η μετά 93 χρόνια προετοιμασίας Πανορθόδοξος Σύνοδος με φαιδρά θεματολογία και αντικανονική διαδικασία, χωρίς την ενεργό παρουσία όλων των Επισκόπων, όπως προβλέπει το Συνοδικό σύστημα δεν μπορούν να γίνουν δεκτά από κάθε ταπεινό άνθρωπο που σέβεται τον εαυτόν του και κάνει την ελευθερία ευθύνη του.

Ενδεικτικό για τα ανωτέρω είναι η γνωστή πλέον και καλοπληρωμένη από τη ναυαρχίδα του ισλαμισμού Σαουδική Αραβία έννοια της ισλαμοφοβίας, που στοχευμένα προσάπτεται από καλοπληρωμένα social media εναντίον οποιουδήποτε καταδεικνύει ότι το πρόβλημα με το Ισλάμ είναι η στοχοποίηση της άρνησής του.»

Οι Ορθόδοξες Εκκλησίες προετοιμάζονται για την Πανορθόδοξο Σύνοδο της Κρήτης. Τι μπορούμε να περιμένουμε από αυτήν;

«Θα μπορούσε η Ορθόδοξος Εκκλησία να συνεχίσει την παράδοση των Αγίων Οικουμενικών Συνόδων με την Πανορθόδοξη Σύνοδο, εάν απεφάσιζε τα κάτωθι:

α) Να αναγνωρίσει τις θεωρούμενες από όλους τους Ορθοδόξους δύο Συνόδους του ενάτου και δεκάτου τετάρτου αιώνος ως Οικουμενικές, δηλ. την Η΄ επί Μ. Φωτίου, του 879-880, και την Θ΄ επί Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, του 1351, οι οποίες, κατεδίκασαν η μεν πρώτη το Filioque και το πρωτείο του Πάπα ως αιρέσεις, η δε δεύτερη την περί κτιστής Θείας Χάριτος και Ενεργείας αίρεση, διότι δι’ αυτής προσβάλλεται η σχέση του Θεού προς την κτίσην Του και οργανικώς ανταλλάσσεται η απουσία του Αγίου Πνεύματος με το αλάθητο και το πρωτείο ενός ανθρώπου, και επομένως και τον Παπισμό ως αίρεση.

Να επικαιροποιήσει και επικυρώσει τις αποφάσεις της Συνόδου της Κωνσταντινουπόλεως (1282-1284) διά των οποίων ακυρώθηκε η ψευδοένωσις της Λυών και της Μεγάλης Συνόδου (1484) διά της οποίας ακυρώθηκαν οι αποφάσεις της ληστρικής Συνόδου Φεράρας-Φλωρεντίας.

Να καταδικάσει το ψευδοπέτρειο δόγμα, που στηρίζεται σε πλαστογραφημένα στοιχεία (ψευδοκωνσταντίνειος δωρεά, ψευδοπιπίνειος δωρεά, ψευδοϊσιδώρειες διατάξεις, ψευδοκλημέντεια) καθώς και τις διδαχές των ψευδοσυνόδων I και II Βατικανής και να οριοθετήσει την θέση του πρώτου στην Εκκλησία, ο οποίος κατά τον 34ον Κανόνα των Αγίων Αποστόλων, που έχει Οικουμενικήν αναγνώρισιν (9ος Αντιοχείας, 1ος Δ , 2ος ΣΤ καί 1ος Ζ) είναι Primus inter Pares και όχι Primus sine Paribus.

β) Να εκλέξει, να χειροτονήσει και να ενθρονίσει στο πάλαι ποτέ περίπυστο Πατριαρχείο της Ρώμης και της Δύσεως νέο Ορθόδοξο Πάπα Ρώμης, και Ορθόδοξη Ιεραρχία μη αναγνωρίζουσα τον σημερινό καταληψία του Πατριαρχείου της Δύσεως και αιρεσιάρχη κ. Φραγκίσκο (Jorge Bergoglio). Έτσι, θα ελύοντο τα προβλήματα του Παπισμού και της Ουνίας.

γ) Να ανιδρύσει Αυτοκέφαλες Εκκλησίες στην Ευρώπη, Αμερική, Καναδά και Αυστραλία, λύουσα οριστικώς το θέμα της Διασποράς, και το σκάνδαλο των επαλλήλων δικαιοδοσιών που προάγει την αίρεση του εθνοφυλετισμού και που δεν θεραπεύεται με το ημίμετρο των Επισκοπικών Συνελεύσεων.

Η απόφασις αυτή θα απεδείκνυε τον φιλοδυτικισμόν της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, η οποία δεν αντιμάχεται πρόσωπα και τόπους αλλά την πλάνη και την κακοδοξία που χωρίζουν από τον Πανάγιον Θεόν. Όταν καταγγέλλεται το ειδεχθές κακούργημα της παιδοφιλίας που θεσμοθέτησε το Συνταγματικό Δικαστήριο της ολλανδικής πολιτείας αναγνωρίζοντας κομματικό σχηματισμό (PVDF) που έχει αυτό το χυδαίο πρόταγμα, ή όταν καταγγέλλεται η απύθμενης κακότητος χυδαιότητα της κτηνοβασίας, που έχει θεσμοθετηθεί στη Γερμανική πολιτεία, ή όταν καταγγέλλεται η ανατροπή της ανθρώπινης οντολογίας με την θεσμοθέτηση της ψυχοπαθολογικής εκτροπής της ομοφυλοφιλίας στο λεγόμενο Δυτικό κόσμο, δεν στηλιτεύονται τα πρόσωπα αλλά η θεσμοθέτησι της ανομίας.

Ασφαλώς ως πρόσωπα εκτιμώνται βαθύτατα ο Φραγκίσκος της Ασσίζης, η Θηρεσία της Άβιλα, ο Ιωάννης του Σταυρού, η Θηρεσία του βρέφους Ιησού και ο Κάρολος ντε Φουκώ, και άλλοι για τον μυστικισμό τους και την αγάπη τους προς τον Χριστόν.

Άγιοι όμως δεν μπορεί να θεωρούνται διότι εάν μετείχαν στην άκτιστη ιδιότητα του Θεού, την Αγιότητα, θα επληροφορούντο δι’ Αγίου Πνεύματος για τις κακοδοξίες και στρεβλώσεις της αποκαλυφθείσης αληθείας και θα κατήγγειλον αυτές.

Η απόφασι αυτή θα απεδείκνυε το έωλο και ανεπέρειστο των κατηγοριών ότι δήθεν επιδιώκεται ο εγκλωβισμός της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας στον «μικρόκοσμόν της» ενώ αντιθέτως εξαγγέλλεται δι’ αυτής ο αληθής Ευαγγελικός και Πατερικός «οικουμενισμός», που αναλύεται σε έμπονηδιακήρυξι της Αποστολικοπαραδότου και Αγιοπατερικής αληθείας με την στηλίτευση των κακοδοξιών και των παντοειδών αιρέσεων.

δ) Να ακολουθήσει την Πατερική οδό μαχίμου επανευαγγελισμού της Οικουμένης, ως προείπομεν, με την δημιουργία δορυφορικής πλατφόρμας για την Ορθόδοξη μαρτυρία σε 100 γλώσσες. Με τον τρόπο αυτό, θα κονιορτοποιούσε τις δαιμονικές ψευδοθρησκείες και αιρέσεις με παγκόσμιο λόγο και πατερική παρρησία, θα εδόξαζε τον Θεό και θα διασφάλιζε τον άνθρωπον και τα πραγματικά δικαιώματά του.

ε) Να λύσει το ημερολογιακό και εορτολογικό μείζον θέμα, που διασπά αναποδράστως τη λειτουργική ενότητα της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας και που κατά τρόπον αντικανονικόν θεσμοθετήθηκε στην Εκκλησία αυτή η απαράδεκτη λειτουργική διάσπασι, με το γνωστό Συνέδριον του 1923, επί Μακαριστού Πατριάρχου Κων/πόλεως κυρού Μελετίου Μεταξάκη.

Ο γάμος και η νηστεία

Επομένως χωρίς τέτοιες ρηξικέλευθες αποφάσεις με θέματα λελυμένα από την Κανονική Παράδοση της Εκκλησίας, όπως της Νηστείας και του Γάμου, το μόνο που μπορούμε να περιμένουμε είναι να μην ψηφισθούν κείμενα που προσβάλλουν την ακεραιότητα της αμωμήτου Πίστεώς μας».

Θα πρέπει οι Νέες Χώρες να παραμείνουν στη δικαιοδοσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου ή θα πρέπει να ενωθούν κανονικά με την Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Ελλάδος όλες οι μητροπόλεις της ελληνικής επικράτειας;

«Η Κανονική πρόβλεψη του17ου Κανόνος της Αγίας Δ’ Οικουμενικής Συνόδου που προβλέπει: «Τοις πολιτικοίς και δημοσίοις τύποις και των Εκκλησιαστικών παροικιών η τάξις ακολουθήτω», εφηρμόσθη υπό του Σεπτού Οικουμενικού Πατριαρχείου στις περιπτώσεις της Θεσσαλίας, των Επτανήσων και της Θεσπρωτίας που ενώθηκαν με την Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Ελλάδος.

Διερωτώμαι γιατί δεν εφηρμόσθη αυτή η Κανονική πρόβλεψι στην Ήπειρο, την Μακεδονία, τη Θράκη και τα νησιά του Αιγαίου, την Κρήτη και τα Δωδεκάνησα.

Άλλωστε η Εκκλησία της Ελλάδος εξεχώρησε στο Σεπτό Οικουμενικό Πατριαρχείο την διαποίμανση της ανά την οικουμένη διασποράς της. Για ευνόητους Εθνικούς λόγους οι λεγόμενες Νέες Χώρες θα πρέπει να μείνουν ενωμένες με την Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Ελλάδος».

Πιστεύετε ότι θα μπορούσε η Ελλαδική Εκκλησία να ανακηρυχθεί σε Πατριαρχείο, όπως έχει γίνει σε άλλες χώρες;

«Όχι, από λόγους τιμής αγάπης και αφοσιώσεως προς την Μητέρα Εκκλησία, το Σεπτό Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, που δονεί την καρδιά των Πανελλήνων και στο οποίο οφείλομε την διακράτηση της αμωμήτου Πίστεώς μας στα τέσσερα ατελείωτα εκατόχρονα της δουλείας και την διασφάλιση της Εθνικής μας ιδιπροσωπίας.

Άλλωστε, την θέση του Πρώτου Επισκόπου στο Γένος των Ελλήνων αδιαμφισβητήτως και Κανονικώς και Πνευματικώς και ηθικώς και συναισθηματικώς την έχει ο Πατριάρχης του Γένους, ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως».

Είναι πάντως αναγκαία η συνεργασία μεταξύ Ορθοδόξων Εκκλησιών ιδιαίτερα στη σημερινή κρίσιμη συγκυρία;

«Στο σύγχρονο κόσμο των αντινομιών και των συγχύσεων που διασαλεύεται η ανθρωπότητα, η Ορθόδοξος Καθολική Εκκλησία είναι ο μόνος τηλαυγής φάρος που διασώζει από τα ναυάγια, που καταδικάζει την αίρεση του Εθνοφυλετισμού, που υπερασπίζεται τα αληθινά ανθρώπινα δικαιώματα και που διακηρύσσει την ισότητα των ανθρώπων ανεξάρτητα από το χρώμα τους, τη θρησκεία τους, τη φυλή τους και την Εθνοτική τους καταγωγή.

Ταυτόχρονα νοηματοδοτεί τη ζωή και ερμηνεύει το θάνατο. Συνεπώς η Ορθόδοξη Εκκλησία σε κάθε χώρα και λαό είναι η μόνη απάντησι στα πολυειδή προβλήματα, αυτογνωσίας, ελευθερίας και αληθούς κοινωνίας με τον Δημιουργό της ζωής. Δεν διακρίνεται σε κατά τόπους Εκκλησιαστικές κοινότητες γιατί είναι ένα σώμα με κεφαλή τον Δομήτορά Της Σωτήρα και Λυτρωτή Χριστό, που οδηγείται από το Άγιο Πνεύμα ‘‘εις πάσαν την Αλήθειαν’’».

Πιστεύετε ότι είναι εφικτό να υπάρξει κάποτε επανένωση όλων των χριστιανικών Εκκλησιών ή οι διαφορές είναι εξαιρετικά ανυπέρβλητες;

«Διαχρονικά η Ορθόδοξη Καθολική Εκκλησία προσεύχεται ‘‘υπέρ της των πάντων ενώσεως’’, δηλαδή για την επιστροφή των αποσχισμένων παιδιών της στο ένα Σώμα του Χριστού.

Αυτό προϋποθέτει βέβαια πέραν από την ενέργεια του Παναγίου εν Τριάδι Θεού και την ανθρώπινη συνέργεια που αναλύεται σε απόπτυση των κακοδοξιών και αιρετικών φληναφημάτων που στρεβλώνουν την άπαξ παραδοθείσα δια της Θείας Αποκαλύψεως Πίστη. Άλλωστε στην Αρχιερατική προσευχή του ο Χριστός εύχεται για την ενότητα των μαθητών του με πρότυπο όμως τον Τριαδικό Θεό που σημαίνει με Αλήθεια, με Αγάπη, με Δικαιοσύνη».

Πόσο ανησυχείτε για το προσφυγικό πρόβλημα στη χώρα μας; Το έχει διαχειριστεί σωστά η ελληνική κυβέρνηση; Εσείς έχετε κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου για την Ευρώπη. Πιστεύετε ότι όλοι οι πρόσφυγες και οι μετανάστες αποτελούν εν δυνάμει κίνδυνο;

«Το πρόβλημα του Ισλάμ είναι η στοχοποίηση, όπως ανέφερα, της άρνησής του, η εμπάθεια για την ετερότητα και την ανεξιθρησκία και η δια της μεταναστεύσεως κατάληψη Χωρών, με υπόδειγμα την μετακίνηση του Μωάμεθ από την Μέκκα στη Μεδίνα.

Συνεπώς η ισλαμοποίηση της Ευρώπης με την άκριτη εισδοχή μεταναστευτικών και προσφυγικών ροών ισλαμικής θρησκευτικής παραδοχής είναι ένας μέγας κίνδυνος αλλοιώσεως του πολιτισμού της και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που αναγνωρίζονται πανευρωπαϊκώς.

Είναι ενδεικτικό το γεγονός της μαντίλας, που ενώ στο ισλαμικό θρησκευτικό σύστημα (Κοράνιο) αποτελεί την απόδειξη της δήθεν κατωτερότητος της Γυναίκας έναντι του άνδρα και μια πανηγυρική διακήρυξη αυτής της κατωτερότητος, θεωρείται από κάποιους ρατσισμός ή εναντίωση σ’ αυτήν την απομείωση της Γυναίκας».

Πηγή pronews.gr