«Η Ηλιθιότητα κατέλαβε το Σύμπαν!»

Διάβασα ΕΔΩ άρθρο με τίτλο και υπότιτλο «Τρέξε! Η Ηλιθιότητα κατέλαβε το Σύμπαν." Και υπότιτλο «Οι βλάκες ελέγχουν την πορεία του μέλλοντος μας!»

Διάβασα όλο το άρθρο, που ήταν πιστή αναδημοσίευση από άλλο μπλογκ. Ο αρθρογράφος δεν είναι σαφής αφού μέσα σε έξι γραμμές, έχει αφήσει οκτώ ασάφειες, κι αφού υπάρχει σοβαρή υστέρηση στην χρήση της γλώσσας, η οποία προσθέτει στην ασάφεια έτσι ώστε να την ενδύει με τον μανδύα της ασυναρτησίας. Αυτό θα το δούμε σε επόμενη ίσως δημοσίευση, εάν ο χρόνος επιτρέψει την ολοκλήρωση του κειμένου σχετικά με το θέμα αυτό. Είναι ιδιαίτερα κουραστικό να επιχειρηματολογεί κάποιος απέναντι σε άναρθρες φράσεις, κι όχι απέναντι σε ελάχιστα έστω συγκροτημένο λόγο.

Πρώτον, άλλο ηλίθιος κι άλλο βλάκας. Από τα αρχαία Ελληνικά, κι από το επίρρημα ήλιθα που σημαίνει μάταια, παράγεται το  όνομα επίθετο ηλίθιος χαρακτηρίζει εκείνον που στερείται ευφυίας, τον άνθρωπο μειωμένης αντίληψης. Βλάκας σημαίνει τον άνθρωπο μειωμένης νοημοσύνης, όχι απλώς αντίληψης. Με τον ηλίθιο, μάταια θα προσπαθείς να επικοινωνήσεις. Με τον βλάκα, εάν έχετε κι οι δύο υπομονή, θα του δείξεις και θα καταλάβει αργά ή γρήγορα αν έχεις την ικανότητα να κατεβάσεις την συζήτηση σε πολύ απλό επίπεδο.

«Ένας ηλίθιος υπάλληλος παραλίγο να μου κοστίσει παραπάνω πρόστιμα! Του πήγα όλα τα απαραίτητα δικαιολογητικά, κι αυτός δεν καταλάβαινε, τρεις ώρες τα μελετούσε και του εξηγούσα… να ‘ναι καλά ο διευθυντής που νόμιζε ότι ταλαιπωρούσα τον υπάλληλό του, τακτοποίησε την υπόθεσή μου σε επτά λεπτά!»

«Ξέρω ότι θα πληρωθούμε για την δουλειά που κάνουμε, αλλά σαν να κουράστηκα λιγάκι. Να διακόψουμε τώρα την δουλειά, να πιούμε λίγο νερό και φάμε κολατσιό, τι λες; Διψάς; Πεινάς καθόλου; Ε; Το αφεντικό καταλαβαίνει, μην ανησυχείς. Δεν θα μας κόψει το μεροκάματο.»

Αν η ηλιθιότητα κατέλαβε το Σύμπαν, με ηλίθιους έχουμε να κάνουμε. Όχι με βλάκες. Τότε η λύση είναι να τους στερήσουμε την δυνατότητα να διαχειρίζονται τα κοινά. Εκτός κι αν από προσωπικό μας όφελος ή εγκληματική αφέλεια, δηλαδή επικίνδυνη ηλιθιότητα, τους το επιτρέπουμε. Κι ύστερα κι ο διπλανός μας, κι ο γείτονας, κι ο παρακάτω, κι ο συνάδελφος, και πάει λέγοντας.

Δεύτερον. Δεν είναι βλάκες αυτοί που ελέγχουν την πορεία του μέλλοντός μας. Είναι όργανα άλλων, ενεργούμενα με αντίτιμο ένα μικρό ίδιο όφελος οι ίδιοι.

Η βλακεία που παρατηρούμε δεν είναι παρά το επιφαινόμενο από σχέδια που δεν θέλουν να γνωρίζουμε. Αυτά τα σχέδια εξυπηρετούν οι «βλάκες». Που εκείνοι οποίοι κινούν τα νήματά τους, τους ονομάζουν Χρήσιμους Ηλίθιους. Κι όχι χωρίς λόγο ασφαλώς!

Μα δεν είναι καθόλου τυχαίο που μας έχουν κάνει να λέμε βλάκες όλους εκείνους που κακοδιαχειρίζονται τα κοινά. Γιατί;

Β-ΛΑΚΕΣ ή Β-ρυκό-ΛΑΚΕΣ της ανθρωπότητας αφού χρησιμοποιούν τους ανθρώπους ως τροφή λεπτοφυών ιδιοτήτων όπως το συναίσθημα, τροφή οικονομική, τροφή δύναμης, κυριαρχίας, εξουσίας με κορωνίδα την επιβίωσή τους όπως αυτοί ονειρεύονται, ή έχουν εύκολα πεισθεί ότι τους αξίζει. Αλλά όλοι, μα όλοι χωρίς εξαίρεση, κάθε είδους και τύπου βλάκες, οι οποίοι αποστέλλονται στην κοινωνία για κάποιο έργο, κινούνται από νήματα τα οποία άλλοι κρατούν και διαχειρίζονται. Και στο φυσικό πεδίο και στο μετά το φυσικό.

Παραδείγματα.

Ο πληθυσμός της Γης πρέπει να μειωθεί από τις 7.500.000.000 στις 500.000 αν πρόκειται να επιβιώσει ο άνθρωπος στον πλανήτη Γη – γνωστό και σχεδιαζόμενο από το 1963. Πριν, υπήρχε μόνον η αντιπαλότητα για τις πηγές ενέργειας του πλανήτη, εξ ου κι οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι. Στο μεταξύ, ο υλικός και ο πνευματικός πλούτος μένει να συγκεντρωθεί στα χέρια των ολίγων. 1963 εφαρμογή, 1973 η πρώτη κρίση πετρελαίου σχηματίζει το ολιγοπώλιο και τους ολιγάρχες της ενέργειας. Ως τώρα ο πόλεμος μαίνεται, βλέπε Μέση Ανατολή και πετρέλαια από Ιρακ, Λιβύη, Συρία, αλλά και τα δήθεν αστείρευτα αποθέματα της Ρωσσίας που απέτυχαν να απαλλοτριωθούν το 1989 με την διάλυση της ΕΣΣΔ. Η Αλάσκα και το Τέξας αποτελούν τα στρατηγικά αποθέματα των ΗΠΑ. Γι’ αυτό κι η άρρηκτη σχέση του κατεστημένου των ΗΠΑ (Δημοκρατικοί) με την Αραβία. 

Γι’ αυτό και τα μυστικά εργαστήρια των μεγάλων δυνάμεων στην Αφρική και Ελβετία, κι οι δοκιμές με βιοχημικά όπλα, λέγε με νέες ασθένειες, από Έϊτζ, Έμπολα, Νέα Γρίππη, Ζίκα, Νέα Φυματίωση και Χολέρα μέχρι κρύσταλ μεθ και σίζα στην «πιάτσα». Όση μείωση δεν φέρουν οι ασθένειες, ας φέρουν τα χημικά ναρκωτικά και  προσέξτε, οι γενετικά τροποποιημένες τροφές με καρκινογόνους παράγοντες και τα εμβόλια με υδράργυρο και οι λάμπες εξοικονόμησης με υδράργυρο και φάσμα φωτός συχνότητας σεληνιακού φωτός – αλλάζει τους κιρκαδιακούς ρυθμούς, τους φυσιολογικούς ρυθμούς του ανθρώπινου σώματος. Πρώτος ο Φορντ το 1970 απαγόρευσε τέτοιες λάμπες στα εργοστάσιά του, τις λάμπες φθορισμού, ω, ναι.

Πολλά άλλα παραδείγματα. Ένα κι ο πόλεμος. Ασύμμετρος πρώτα κι ύστερα δικαιολογημένα για την ειρήνη τακτικός και στρατηγικός τελικά. Ασύμμετρος: Πρώτα ο εμφύλιος, ντόπιοι εναντίον μεταναστών. Όργανα Τάξης εναντίον ντόπιων. Αποσχίσεις εδαφών από «δήθεν» αντιφρονούντες και «μετριοπαθείς αντιπολιτεύσεις» και μάλιστα με Δημοψηφίσματα, να όπως στην Συρία σήμερα, κι εκείνους τους 3.000 black ops πράκτορες στην πλατεία Μεϊντάν στην Ουκρανία. Τακτικός : Ισραήλ ήδη βομβαρδίζει Συρία χωρίς κήρυξη πολέμου, όπως το ΝΑΤΟ την Γιουγκοσλαβία και την Λιβύη. 

Δρούνε τα πρακτόρια στο μεταξύ, που όταν τελειώνει η αποστολή τους και ζητάνε τα λεφτά τους, μετονομάζονται σε τρομοκρατικές οργανώσεις, πολύ ασύμμετρο τούτο δω βρε παιδί μου, πολύ! Proxy πόλεμοι, δια αντιπροσώπου, ώσπου να πέσουν τα τακτικά πυρηνικά ή αντίστοιχα βαριά όπλα. Αν δούμε να γίνεται σε χώρες εκτός τρίτου κόσμου, θα πει ότι οι βιάζονται να τελειώνουν μια και καλή, οι πληθυσμοί του τρίτου κόσμου θα αποδημήσουν σε χλοερούς τόπους από λιμό – απόλυτη πείνα και τις διασκορπισμένες πειραματικές ουσίες βιολογικού πολέμου.

Πολλά άλλα παραδείγματα.

Αν ήταν βλάκες, δεν θα ήξεραν τι έκαναν. Ξέρουν όμως. Άρα, δεν είναι βλάκες. Είναι και ηλίθιοι κι επικίνδυνοι.

Μα περισσότερο ηλίθιος είναι όποιος με την ψήφο του, τους δίνει εξουσία να κυβερνούν. Η διαπίστωση αυτή πονάει, δεν καταπίνεται εύκολα. 

Κι επειδή ο άνθρωπος σήμερα παραμένει πρωτόγονα εγωϊστής, παιδικά πεισματάρης, ύπουλα εγωστρεφής και αυτόβουλα ανασφαλής, δεν θα το αναγνωρίσει. Θα εισπράττει εκείνο που του αξίζει – νόμος της ανταποδοτικότητας, κάποιοι το ονομάζουν. Υπάρχει ισορροπία στο σύμπαν, λοιπόν.