Κι άλλα Πρωτόκολλα

12 Φεβρουαρίου, 2017. Ελλάς.

Γράφουν ο Μιχάλης Ρούσσος κι ο Άργος.

Δημοσιεύθηκε ένα αξιοπρόσεκτο άρθρο ΕΔΩ.Και σε κάμποσους άλλους ιστοτόπους.

Το άρθρο αρχίζει με μια δήλωση περί παγκοσμιοποίησης, 18 ετών παλαιά. Προφανώς δεν μας την δείχνει ως κάτι το νέο.

Ακολουθεί εικόνα με τίτλο «ένας παγκόσμιος κυβερνητικός ηγέτης». Από κάτω «Μεσσίας-του-Ισραήλ Ιστότοπος». Κι από κάτω στην λατινική «Νέα Τάξη Πραγμάτων». Στο φόντο το γνωστό νεφέλωμα «μάτι της γάτας» με την Γη στο κέντρο του και στο προσκήνιο ένα είδος πυραμίδας, τετραεδρικής με τα αρχικά ΝΤΠ.

Τι εντύπωση θέλει να προκαλέσει η επικεφαλίδα του άρθρου, με λόγια και εικόνα; Ας σκεφθούμε για λίγα δευτερόλεπτα.

Προχωρώντας στην δεύτερη φωτογράφιση της ευρεθείσης σορού, βλέπουμε ότι ενώ δίνει στον αναγνώστη την εντύπωση ότι διαβάζει απόσπασμα από ένα περίφημο βιβλίο, σε συνεχές κείμενο χωρίς παραπομπή ή εισαγωγικά, κάτι τέλος πάντων που να δείχνει ότι πρόκειται για απόσπασμα από βιβλίο, στο τέλος, στον πάτο του άρθρου αναφέρει :

Το άρθρο είναι του (τάδε) και είχε δημοσιευθεί σε παλαιότερο περιοδικό (δείνα) το καλοκαίρι του 2007.

Μόνο που έχουμε 2017. Δέκα χρόνια μετά. Άρα δεν φέρνει κάτι το νέο αν και ξεκίνησε με μια ανακοίνωση του είδους «να τι αποφασίσθηκε για όλους μας!» (Του 1991.)

Τρίτη φωτογράφηση. Για μαϊνδανό, ενδιάμεσα στο μακροσκελές άρθρο έχει εικόνες που δεν είναι από το βιβλίο το περιεχόμενο του οποίου ισχυρίζεται ότι παρουσιάζει αλλά φωτογραφίες με συνθέσεις που σε ορισμένα σημεία μάλιστα είναι τόσο μικροσκοπικές που δεν διακρίνει ο αναγνώστης τι γράφουν. Ό,τι διακρίνεται, είναι συνθήματα.

Τέταρτη φωτογράφιση (μην στρέφεις τον φακό στα μάτια μου, με στραβώνει το φλας  κι ο προβολέας!). Διακρίνονται τέτοιες δε μεταφορές εννοιών που κραυγάζουν ότι είναι προϊόντα νου εκτός ισορροπίας, π.χ. την φράση της λατινικής «νέα τάξη» μεταφράζει ως «αστυνομικό κράτος». Έχει πρόβλημα με τις ξένες γλώσσες, και παρακάτω θα κάνει διόλου πιστές χρήσεις τέτοιες ο φωστήρας.

Πέμπτη φωτογράφιση. Διακρίνονται προσπάθειες αναφοράς σε επιστημονικά δεδομένα, όπως π.χ. της κοινωνιολογίας, που αναφέρονται μισά, περιμένοντας έτσι να διαφωτίσουν και σημαντικότερο, να στηρίξουν τα επιστημονικά συμπεράσματα από ολόκληρο το πείραμα τα οποία χρησιμοποιούνται ως επιχειρήματα – κι αυτά λειψά! Π.χ. όταν αναφέρεται σε πείραμα με βατράχους.

Έκτη φωτογράφιση. Ευτελίζει έννοιες που αν παρουσιασθούν σ όλη τους την δόξα, θα βοηθήσουν την κοινή γνώμη. Έτσι όμως, την παραπλανούν! Π.χ. Η έννοια του Μάτριξ ως ψευδαίσθησης, χαρακτηρίζεται ως φυλακή για το μυαλό μας. Όχι εξαπάτηση!

Έβδομη φωτογράφιση (Θα πάρεις το φλας από τα μάτια μου ή θα σου πάρω την κάμερα;)  Αναφέρεται σε «το ντοκουμέντο» δίνοντάς του λάθος τίτλο στην Ελληνική, κι ούτε καν μεταφράζει τον πρωτότυπο στην Αγγλική! Βιαστικός άνθρωπος και όχι έγκυρος ως δημοσιογράφος, δηλαδή.

Προχωρεί ακάθεκτος δηλώνοντας ότι θα παρουσιάσει αποσπάσματα του ντοκουμέντου δείχνοντάς μας μια εικόνα με κριτική γνωστού κι έγκριτου συγγραφέα.

Ακολουθεί ένα αληθινός τίτλος βιβλίου.

Στην πέμπτη κιόλας παράγραφο κατόπιν χρησιμοποιεί τίτλους κι έννοιες που δεν εξηγεί, τίτλους κι έννοιες συνομωσιολογικές, αν όχι και υβριστικές για κάποιους αφού απόλυτα αστήρικτες, νεφελώδεις και πομπώδεις στο έπακρο! Π.χ. μας μιλάει για Επικυρίαρχους χωρίς πρώτα να έχει ορίσει τι είναι αυτή η έννοια.

Αφού για όσους διαβάζουν και κανένα ρημάδι βιβλίο, Επικυρίαρχοι είναι κάτι που δεν θέλει άνθρωπος να συναντήσει έξω από την επιστημονική και ουσιαστικά κοινωνιολογική μάλιστα φαντασία ιδιαίτερα δόκιμου και πασίγνωστου συγγραφέα.

Διότι εάν ο αρθρογράφος εννοεί εκείνους τους επικυρίαρχους, να σταματήσω να πληκτρολογώ και να βάλω την οικογένειά μου στο σκάφος μου να πάμε για άλλους πλανήτες αμέσως τώρα!

(Καλά καταλάβατε, δεν έχει άλλες φωτογραφήσεις γιατί του πήρα την κάμερα.)

Ακολουθούν αξιοπρόσεκτες έννοιες που από μόνες τους αποτελούν χρήσιμη τροφή για σκέψη.

Θα ήταν ακόμη πιο χρήσιμες αν ο αρθρογράφος δεν είχε μπερδέψει τα αποσπάσματα που παραθέτει με ιδέες κι από άλλα βιβλία, εάν ολοκλήρωνε τα επιχειρήματα ή υποδείγματα που παραθέτει, προφανώς κάνοντας επιλογή από το βιβλίο στο οποίο αναφέρεται, κι αν είχε διακρίνει ώστε να διακρίνουμε κι οι αναγνώστες που γράφει ο ίδιος, και που γράφει αποσπάσματα από το βιβλίο που ονομάζει.

Μα πιο ουσιαστικά χρήσιμος θα ήταν εάν ξεσκέπαζε τις έννοιες που συχνά χρησιμοποιεί τόσο αθώα, με τόση ελαφρότητα για να κρύψει την αλήθεια κάτω από το χαλί. Αυτό λέγεται διαστρέβλωση της πραγματικότητας, κι είναι φανερό από την μεθοδολογία και την δομή αυτή καθαυτή του άρθρου πως γίνεται σκόπιμα.

Για παράδειγμα, λέει ο αρθρογράφος ότι εγκαταλείψαμε τον φιλελευθερισμό για να πάμε στον νεοφιλελευθερισμό και καταστρεφόμαστε. Τι προτείνει;

Ρωτάω γιατί όταν λέμε «αυτό είναι άχρηστο» κάνουμε στείρα, αρνητική κριτική.

Όταν λέμε «αυτό είναι άχρηστο, προτείνω εκείνο ή το άλλο» κάνουμε γόνιμη, δημιουργική κριτική.

Τι προτείνει λοιπόν, όπως μιλά;

Να γυρίσουμε στον φιλελευθερισμό (στην Οικονομία) ; Αν δεν ξέρουμε ποιανού συστήματος παράγωγο είναι ο φιλελευθερισμός, που πας βρε κατακαημένε Καραμήτρο; Είναι ποτέ δυνατόν να λέμε τόσο αβίαστα ότι φταίει ο νεοφιλελευθερισμός και να κλείνουμε το μάτι στον φιλελευθερισμό, όταν αγνοούμε ακριβώς τι έχει παράξει ο καπιταλισμός;

Κι ακόμη σπουδαιότερο, το πως; Ε, αυτό το τελευταίο ισχύει και για τον φιλελευθερισμό, και για τον νεοφιλελευθερισμό.

Να γιατί ο αρθρογράφος αναγκάζεται να δημιουργήσει φανταστικές, συνομωσιολογικές έννοιες. Για να αποκρύψει τα πραγματικά ονόματα της αλήθειας. Και να γίνει όργανο εκείνου που ο ίδιος καταδικάζει στο άρθρο του.

Με την χρήση πληροφορίας αλλά χωρίς πληροφόρηση.

Αν σου πω, και με ακούσεις, θα έχεις πληροφορία. 

Μπορεί να την ξεχάσεις.

Αν σου δείξω κι εσύ καταλάβεις, θα έχεις γνώση. 

Θα είναι μέρος του εαυτού σου για πάντα.