Gematria, Αριθμοσοφία. Κι όχι μόνον!

19 Μαΐου, 2017.

Gematria στην Αγγλική γλώσσα, Ισοψηφία στην Ελληνική.

Είναι η αριθμομετρία των λέξεων, μια πρακτική όπου τα γράμματα έχουν αντικατασταθεί από αριθμούς σύμφωνα με το αλφάβητο, οι οποίοι αριθμοί προστίθενται έως ότου δώσουν ένα αποτέλεσμα μεταξύ ενός κατώτατου αριθμού κι  ενός ανώτατου.

Ο αριθμός ερμηνεύεται σύμφωνα με την εκάστοτε εφαρμοζόμενη αντίληψη περί αριθμού, φιλοσοφικά. Έτσι, ο πολιτισμός που πρώτος εφηύρε και εφάρμοσε την ασχολία τούτη, εκφράζει την έννοια της «αριθμοσοφίας».

Σε τούτη την πρακτική, την «αριθμοσοφία», το αποτέλεσμα εξαρτάται πρώτα και κύρια από την γλώσσα που ομιλεί κάποιος. Αφού το αλφάβητο κάθε γλώσσας δεν είναι ακριβώς το ίδιο με κάποιας άλλης.

Εξαρτάται, κατά δεύτερο, επίσης από την ερμηνεία την οποία η εκάστοτε φιλοσοφική άποψη δίνει στους αριθμούς.

Κι εξαρτάται, κατά τρίτο, από το εάν χρησιμοποιούνται όλα τα γράμματα της αλφαβήτου ή μόνον τα πρώτα δέκα αντιστοιχώντας στους αριθμούς μηδέν έως εννέα.

Και πάλι, το αλφάβητο μιας γλώσσας μπορεί να έχει λιγότερα ή περισσότερα γράμματα ή χαρακτήρες από μια άλλη.

Η ακόμη  θρησκευτικές και άλλες αντιλήψεις να υπεισέρχονται ώστε οι αριθμοί να εκλαμβάνονται διαφορετικά έκαστος.

Επομένως, έχει κάθε λόγο κάποιος ο οποίος προέρχεται από έναν δεδομένο πολιτισμό να ισχυρισθεί ότι τελικά, μόνον αυτός κατέχει την απόλυτη αλήθεια. Και βέβαια όσοι μοιράζονται την ίδια γλώσσα με αυτόν. Αρκεί να μοιράζονται και τις ίδιες φιλοσοφικές αντιλήψεις με αυτόν.

Με άλλα λόγια, πρώτα κατασκευάζονται τα επιθυμητά αποτελέσματα, κι εκ των υστέρων ορίζονται οι κανόνες που εξυπηρετούν τους ισχυρισμούς κάποιου ανθρώπου.

Αυτό αποδεικνύει ότι η «αριθμοσοφία» ή όπως αλλιώς θέλει κάποιος να την ονομάζει, είναι εργαλείο εξαπάτησης με σκοπό την χειραγώγηση του ανθρώπινου πλάσματος.

Προκειμένου να έχει ο αναγνώστης δε σαφέστατη αντίληψη του θέματος, ας αναρωτηθεί σαν να μιλούσαμε για ποσοτική αξία γνώσης, πόσα μπορεί να ξέρω προσωπικά ο πάνσοφος όταν συμπεριλαμβάνω στις ερμηνείες μου όχι μόνον τους ακεραίους αριθμούς από το μηδέν έως το εννέα ή έως τον αριθμό που μου επιτρέπει το αλφάβητο της γλώσσας μου, αλλά και κλασματικούς αριθμούς ισχυριζόμενος ότι έχω παρατηρήσει στο Σύμπαν την αντανάκλασή τους.

Για χάρη του λόγου, τον αριθμό τρία κόμμα δεκατέσσερα, δηλαδή τον λόγο πι, ή τον αριθμό ένα κόμμα εξήντα επτά, δηλαδή τον αριθμό φι, την χρυσή τομή. Και μετά την ποσοτική, τώρα ας αποτιμήσουμε και την ποιοτική αξία της γνώσης που κατέχω προσωπικά ο οπωσδήποτε πάνσοφος συνεπώς.

Ιστορικά, ο πρώτος που εφηύρε κι εφάρμοσε την «αριθμοσοφία», ήταν ο Εβραϊκός λαός.

Έχει γίνει του συρμού, «της μόδας» από τα 1920 έως τώρα, άνθρωποι από διάφορες χώρες, θρησκείες αλλά και άθρησκοι να ασχολούνται θεωρώντας ότι γίνονται πιο σοφοί μελετώντας πόσο αθροίζει μία λέξη αν αντικατασταθούν τα γράμματά της με αριθμούς. Στην γλώσσα τους ο καθένας ασφαλώς!

Η πεποίθηση ότι τέτοια χρήση της αριθμητικής χρησιμεύει ως αριθμομετρία ή αριθμοσοφία, προέρχεται από τα αρχαία χρόνια όταν δημιουργήθηκε ένας πολιτισμός με αξίες και αρχές που είχαν αναφορά, όλες μαζί εναρμονισμένες, ως μία μόνη κι ενιαία εφαρμογή σε θρησκεία, κοινωνιολογία και πολιτική. Δηλαδή, ως ένα υπόδειγμα πολιτισμού το οποίο είναι ταυτόχρονα θρησκευτικό, κοινωνιολογικό και των πολιτικών πραγμάτων, των πραγμάτων που αφορούν την ύπαρξη του λαού ολόκληρου, υπόδειγμα.

Κοινωνιολογικά, αυτό είναι το απλούστερο σύστημα το οποίο χρησιμοποίησε ο πολιτισμός προκειμένου να ταξιθετήσει και να οριοθετήσει τους θεμελιώδεις κανόνες για την συμβίωση περισσοτέρων του ενός ανθρώπου μέσα σε μια λίγο ως πολύ οργανωμένη κοινότητα. Αφού δεν χρειάζονται πολλοί κανόνες και διαφορετικοί κανόνες επομένως, άλλοι για τα θρησκευτικά, άλλοι για τα πολιτικά κι άλλοι για τα διακοινοτικά πράγματα έτσι.

Για παράδειγμα, η καθαρότητα ψυχής θρησκευτικά, σημαίνει καθαρότητα σώματος κοινωνιολογικά ως περιτομή σε άνδρες και γυναίκες. Αλλά επειδή ουδείς τόλμησε να το εφαρμόσει σε γυναίκες, οι οποίες ως οι αληθινοί κυρίαρχοι μέσα στην οικογένεια – κι όποιος αμφιβάλλει ας ρωτήσει την Ωραία Ελένη ή την Δαλιδά ή την Βασίλισσα του Σαβά, ή την κυρία Κοκκοβίκου, Αντωνάκη μου, παραδοσιακά από πιστούς μονοθεϊστές, οι γυναίκες θεωρούνται «βρώμικες» και στο σώμα και στην ψυχή – εξ ου και το άβατο στις εκκλησίες, ναούς και τζαμιά. Μάλιστα, όχι μόνον ο Ιουδαϊσμός και ο Ισλαμισμός, αλλά και ο Καθολικός κι ο Ορθόδοξος Χριστιανισμός, μα κι όλες  οι θρησκείες όσες έχουν τις ρίζες καταγωγής τους στην Αβρααμική θρησκεία, όλοι θεωρούν την γυναίκα βρώμικη, ακατάλληλη για πολλά.

Το παράλογο δε, αν όχι το παρανοϊκό του πράγματος έγκειται  στο ότι ο άνθρωπος λατρεύει ένα βρώμικο και μιαρό πλάσμα. Και το λατρεύει συχνά  μέχρι τρέλας! Λατρεύει επίσης ένα άλλο πλάσμα που προέρχεται από ένα μιαρό πλάσμα. Αλλά παρ’ όλο που επί εννέα μήνες κατοικούσε εκεί, αυτό το ίδιο δεν είναι μιαρό. Το βλαστάρι του το ίδιο είναι που αγαπά συχνά χωρίς όρους δε! Κάταγμα λογικής.

Φιλοσοφικά,, όπως σε κάθε θρησκεία, υπάρχει και η Εσωτερική Παράδοση. Στην γλώσσα και τον πολιτισμό που πρώτος εφάρμοσε την «αριθμοσοφία», σήμερα ονομάζουν την Εσωτερική τους Παράδοση, για λόγους πολιτικής ορθότητας, «Δυτική Εσωτερική παράδοση.» Είναι μέρος δε της ιερατικής εκπαίδευσης εκεί.

Εκείνοι που ασχολούνται ιδιαίτερα, είναι όσοι εντρυφούν σε θέματα εσωτερισμού, αποκρυφισμού και μυστικισμού.

Εσωτεριστικά ή Αποκρυφιστικά, έχει να κάνει με την χρήση των δυνάμεων της Φύσης, άρα και του ανθρώπου, οι οποίες χρησιμοποιούνται για συγκεκριμένους σκοπούς. Με δυο λόγια, αυτό που σήμερα ο κοινός άνθρωπος ονομάζει Μαγεία.

Η «Αριθμοσοφία» ή πολιτικά ορθά η Ισοψηφία, είναι μέρος της Δυτικής Εσωτερικής Παράδοσης.