ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ. Πώς μας παρουσιάζονται.

Προφητείες.

Υπάρχουν στο Διαδίκτυο κάμποσοι Ιστότοποι που δημοσιεύουν προφητείες. Μάλιστα, όταν επιχειρήματα σχολιαστών των άρθρων τους, έρχονται να διαψεύσουν, ή με την κοινή λογική ή ακόμη και την θρησκευτική κανονολογία και πατερολογία να διαψεύσουν ακράδαντα τα δημοσιεύματά τους, αλλάζουν την σελίδα της δημοσίευσής τους σχεδιάζοντάς τις έτσι που να αποφεύγουν τα ανυπόστατα αν όχι παρανοϊκά σχόλια που οι ίδιοι οι αρθρογράφοι έχουν κάνει για να στηρίξουν τι άλλο; Την τρομοκράτηση του κοινού.

Είναι εσμός ιστοτόπων που κάνει αυτό, λες κι έχει εξαπολυθεί μια γενικευμένη προσπάθεια παραπλάνησης και κυριολεκτικά τρομοκράτησης του κοινού.

Παράδειγμα. Ένας άνδρας ντυμένος ως να ήταν πτωχός και κουρελής πωλητής λαϊκής αγοράς, ο καημένος, έρχεται μέσα από ένα ερειπωμένο κτίριο, ίσως αντιπροσωπευτικό της επαναστατικής του διάθεσης να εναντιωθεί στο κατεστημένο, το παιδί αυτό, σε ένα ερείπιο με σχέδια στους τοίχους, με την κάμερα λήψης να τον απαθανατίζει από διάφορες όψεις, ειδικά όταν πρέπει να αποσπάσει την προσοχή του κοινού από ουσιαστικά του επιχειρήματα, μιλάει για διάφορα πράγματα, χωρίς εμπεριστατωμένα στοιχεία, αλλά αρκετά ανησυχητικά για την γιαγιά Ανγγέλλω στο Πάνω-Κάτω Κολοκοτρωνίτσι των ορεινών της Πίνδου, για το ότι έρχεται να αναγγείλει πώς ο κόσμος κοροϊδεύει την γιαγιά αλλά αυτή να έχει πίστη στις Ορθόδοξες ιδιαίτερα προφητείες. Να, όπως ΕΔΩ.

Τζόγος δηλαδή. Τζόγος κι ας μην το παραδεχόμαστε. 

Αφού αν βολεύει η προφητεία, την προσέχουμε. Αν όχι, την αγνοούμε κι ευχόμαστε να είναι απάτη, η χειρότερα, κάνουμε και κάποιο ξόρκι παραγγελία στη γυναίκα στο χωριό που ξέρει απ’ αυτά. Και κάνα τάμα, ή δυό. Καμιά λαμπάδα, άντε κεράκι, ε;

Αν βολεύει η προφητεία, παίρνουμε χαρά, κουράγιο και δύναμη ώστε να συνεχίσουμε να ζούμε περιμένοντας όλοι οι άλλοι να κάνουνε αυτό που δεν τολμάμε εμείς. Ή εκείνο που δεν «είναι του χαρακτήρα μας», ή ό,τι θα μας βγάλει από την ησυχία μας – όπως την βλέπουμε τούτη την ησυχία βέβαια.

Περιμένοντας όλοι οι άλλοι να κάνουνε αυτό που δεν τολμάμε εμείς, ή τίποτε αγγελικά ή διαβολικά πλάσματα, πού ξέρεις, μπορεί και να υπάρχουνε και να μας σώσουν, ποιος το αποκλείει; Εσύ το ξέρεις σίγουρα πως δεν υπάρχουνε, δηλαδή;

Έτσι αποφεύγω τα δύσκολα. Ό,τι συμβαίνει μπορεί να αντιμετωπισθεί, δεν βαριέσαι, οι δυσκολίες είναι για τους ανθρώπους. Ό,τι συμβαίνει μέσα μου, στην ψυχή μου όμως, ε, αυτό… αυτό «δεν παίζεται». Και δεν αντιμετωπίζεται γιατί εγώ είμαι ο πιο δίκαιος στον κόσμο, ο πιο καλός άνθρωπος, ο πιο αδικημένος, εκείνος που αξίζει την ευτυχία σώνει και καλά, και μάλιστα, χωρίς να κουνήσω ούτε το δακτυλάκι μου. Εγώ. Εγώ, ναι! Ε-γώ! Ο φτωχούλης, ο καημένος…

Κι όσα πιο πολλά χρήματα και πλούτη και δύναμη έχω, τόσο περισσότερο μου αξίζει, γιατί δηλαδή, δεν κόπιασα να τα φτιάξω όλα αυτά; Δεν σκίστηκα, δεν πάλεψα; Δεν μου αξίζουν, δηλαδή, ε; Με ζηλεύουν όμως, ναι!

Προφητείες, είπαμε; Μέχρι και στα Χρηματιστήρια πέφτουν βροχή, Τεχνική Ανάλυση την λένε, κύματα Έλιοτ και τα λοιπά. Πρέπει, μα πρέπει οπωσδήποτε να ‘ χουμε προφητείες. Παντού! Έγκ-ζιτ πολζ / εκτιμήσεις κάλπης, λαχεία πάρε, ξύσε, τζακ ποτ – λες κι αν είχα τέτοιο μαγαζί, θα άφηνα τα λεφτά να πάνε εδώ και κει στον όποιον έναν τις κάποιον όποιον πάντως εις…χε χε χε

Υπάρχει ο αμόρφωτος εγώ, ο αμαθής στην πραγματικότητα, εκείνος που αντί να αγαπάει τον θεό του, τον φοβάται, πώς είπες, τι έκανε λέει; Πω-πω αμαρτία, καλέ! Τον φοβάται σαν να του ήτανε «πιστός κι υπάκουος δούλος» στ’ αλήθεια – τέτοιους δεν θέλει ο θεός εκείνος; Έτσι δεν απαιτεί να τον λατρεύω; Ως πιστός κι υπάκουος δούλος, και να τον φοβάμαι, ω, ναι! Ε, λοιπόν, για εμένα που είμαι τέτοιος, η προφητεία είναι η λύτρωση. Όχι λύτρωση! Η λύτρωση. Με σκέφτεται και με φροντίζει ο καλός θεός μου, είδες; Εμ, είναι λύτρωση είπα; Εννοούσα ότι θα είναι, ναι, θα είναι. Θα! Τώρα, πάω να συνεχίσω όπως πάντα κάνω, με σκυμμένο κεφάλι να τραβάω κουπί.

Κι έτσι βολοδέρνουνε τα πρόβατα μέσα κι έξω από μαντρί όταν τα βγάζουν – έξω νομίζουν τότε, δεν καταλαβαίνουν ότι πάλι μέσα είναι, αλλά πρόβατα είναι, τι περιμένεις;

Κι όσο πιο πρόβατο, τόσο πιο εύκολα κουμαντάρομαι, κυβερνιέμαι. Αβάδιστα! Χωρίς κόπο. Με κόλπο μαθές. Να, σαν να λέμε, πρόβατο, πάρε ελάχιστο, α, δεν σου φτάνει, λίγο είναι, ε μα τότε, πάρε παραπάνω, πάλι λίγο αλλά όχι ελάχιστο, ναι; Ευτυχισμένο πρόβατο τώρα; Παραπάνω, ε, μα δεν έχω, δεν βγάλατε αρκετό μαλλί, αρκετό γάλα, που να βρω τα λεφτά να σας δώκω πιο πολλά, να μη ζήσω κι εγώ; Κι έχω και χρέη. Δικά σας χρέη, από τις τροφές σας. και εγώ πληρώνω, σας φροντίζω πρόβατα! Άλλωστε, τις τροφές π’ αγόρασα, δικές σας και δικές μου, μαζί τις φάγαμε, ντε! Την επόμενη πενταετία, θα είμαστε όλοι καλύτερα. Κι εγώ υποφέρω, τι νομίζετε, πρόβατα;

Πώς το ξέρω πως θα ‘μαστε καλύτερα;

ΜΑ Η ΓΡΙΑ ΜΑΜΩ! Ή ο άγιος γέροντας παρακείθε, ή ο άγιος που κοιμήθηκε, ευλογημένος να ‘ναι. Δεν προφήτεψε τούτο και τ’ άλλο; Βλέπετε;

Έτσι με κυβερνάνε όπως θέλουνε.

Κυβερνάνε, είπα! Πω, πω ευγένεια!

Με κουμαντάρουν, εννοούσα!