Η Λίμνη

16 Φεβ. 2017

Λευτέρης Γκίνης. 20/9/2016

Τώρα που κατακάθισε ο κουρνιαχτός, ή αλλιώς η οσμή της άγνοιας, ας κάνουμε παρέα μία μικρή βόλτα, μία βόλτα γύρω από την λίμνη του μυαλού μας.

Ας δούμε μία απλή, σχεδόν παιδική, αλληγορία. Αν ήσασταν μέσα σε ένα δάσος άγριο, ολόγυμνοι, βρεγμένοι μέχρι το κόκαλο, δίχως κανένα αμυντικό μέσον απέναντι στα στοιχεία της φύσης, ποιο θα ήταν το πλέον φυσιολογικό να κάνετε?

Απλά θα ξεκινούσατε να κτίζετε (βάζοντας την μία πέτρα πάνω στην άλλη) ένα μικρό κυκλικό μαντρότοιχο, σαν ένα μικρό καστράκι, αυτό το μικρό καστράκι τελικά θα παραμείνει εφ’ όρου ζωής στην ίδια θέση, ακόμα και αν στην πάροδο του χρόνου φτιάξετε ένα πολύ μα πάρα πολύ μεγάλο Κάστρο γύρο από τον εαυτό σας, το αρχικό θα αποτελεί πάντα τον χώρο περισυλλογής και αυτοελέγχου και αυτοσυγκέντρωσης και ανάληψης νέων δυνάμεων.

Γι’ αυτό το μικρό καστράκι θα ήθελα να πούμε λίγες και σύντομες λέξεις, μήπως τελικά ανακαλύψουμε όλοι μας ότι ο κόσμος προχώρησε, και αν θέλουμε μία πραγματική ασφαλή φωλιά θα πρέπει να αλλάξουμε θέσεις και μυαλά και κρίση, να αναθεωρήσουμε όλα αυτά με τα οποία μεγαλώσαμε, να ξεκολλήσουμε και να δούμε την αλήθεια κατάματα και από κοντά.

Μπορούμε???  Θα φανεί…

Πρίν από μερικές ημέρες πλησίασα στην λιμνούλα σας, αυτήν που έχετε μέσα στο μικρό καστράκι σας, και πέταξα μερικές πέτρες, άλλοι τις άφησαν να πέσουν και απολάμβαναν τους κύκλους της πτώσης. Άλλοι πάλι στεναχωρήθηκαν από την ρίψη αυτή καθ’ αυτή, άλλοι πάλι στεναχωρήθηκαν από τους κύκλους, άλλοι πάλι θύμωσαν διότι οι πέτρες δεν είχαν στρογγυλό ή άλλο της επιθυμίας τους σχήμα, άλλοι πάλι τρομοκρατημένοι μαζεύτηκαν στην γωνία τους και κοιτούσαν με μεγάλη έκπληξη την ρίψη των λίθων.

Εγώ πάλι κοιτούσα και φώναζα, και μάλωνα, και θύμωνα, και έκανα φασαρία για να επιτείνω την αγωνία, την χαρά, τον φόβο, την απορία. Και ναι είναι αλήθεια ότι κανείς δεν κατάλαβε γιατί έριχνα τις πέτρες, αλλά στάθηκαν και μελέτησαν σε βάθος το σχήμα, την φορά, την διάμετρο βολής.

Οι πέτρες αποτελούσαν το ξύπνημα από τον λήθαργο της άγνοιας, του ωχ-αδερφισμού, της αδιαφορίας για τα τεκταινόμενα έξω από το «καστράκι» τους. Ατυχώς λοιπόν μάλλον κανείς δεν ξύπνησε κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να δεί τι γίνεται έξω από το μικρό ή και το μεγάλο «κάστρο» του…  ή μήπως ξύπνησε και δεν το είδα? Δεν το κατάλαβα?

Απορώ… τι έγινε άραγε?

Η λίμνη, το πνευματικό μας καθαρτήριο, εκεί που όλοι καθαρίζουμε τις σκέψεις μας και τις ιδέες μας, εκεί που όλοι τρέχουμε να πλυθούμε πνευματικά και ψυχικά όταν έξω αρχίζει να βρέχει, και τα σκυλιά να αλυχτούν, τα λιοντάρια να φωνάζουν τα φίδια να τρέχουν να διεισδύσουν μέσα στο «Κάστρο – καστράκι» μας, εκεί ακριβώς όταν η σκεπή μας αρχίζει να στάζει, και κάθε της σταγόνα να γίνεται βάσανο στην ψυχή μας και στο μυαλό μας.

Δεν ξέρω αν καταλάβατε όλοι τις πέτρες μου, αλλά πολύ περισσότερο δεν ξέρω αν συνειδητοποιήσατε τον λόγο αυτής της πράξης μου. Όχι φίλοι μου δεν είμαι όπως με χαρακτηρίσατε, με λόγια που ούτε και εσείς γνωρίζετε τι έννοια έχουν, πολύ φοβάμαι ότι τσάμπα πήγε όλος αυτός ο πετροπόλεμος.

Ξυπνήστε διότι έρχεται πολύ μεγάλη μπόρα, ξυπνήστε και επισκευάστε τα «καστράκια» σας, διότι η μπόρα αυτή δεν είναι φυσιολογική αλλά ούτε και φυσική, μην νομίζετε, εσφαλμένα, ότι η φύση συνωμότησε εναντίον σας, όχι η φύση δεν έχει να χωρίσει τίποτε μαζί σας, έχουν όμως οι άνθρωποι που σας περιστοιχίζουν, αυτοί που σας περιβάλουν αυτοί που θέλουν πάντα το καλό σας, αυτοί που πάντα προσπαθούν να σας δείξουν το «σωστό» τους δρόμο της ζωής.

Αυτοί ξεσήκωσαν την πρωτοφανή αυτή μπόρα που έρχεται για να ξεσπάσει πάνω στα κεφάλια σας, πάνω στα «καστράκια» σας, αυτοί είναι που θέλουν να διαλύσουν τα σπίτια σας και τις λίμνες σας, ναι αυτές τις λίμνες που χρησιμοποιείτε για καθαρμό, θέλουν να σας έχουν δίχως καθαρμό, θέλουν να σας βάλουν μέσα στα δικά τους πολυτελή Κάστρα, θέλουν να καθαρίζεστε από την δική τους λίμνη, μία λίμνη την οποία θα διαχειρίζονται αυτοί οι ίδιοι που σας κατέστρεψαν καταστρέφοντας τις ατομικές σας (προσωπικές) λιμνούλες, εκεί που ο κάθε ένας έβρισκε την ηρεμία του και την ησυχία του, την ατομική λιμνούλα της ψυχής του.

Τώρα όλοι θα σκέφτεστε το ίδιο, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο θα λειτουργείτε, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο θα καταναλώνετε, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο θα παράγετε τα δικά τους προϊόντα, με τα οποία θα σας σκοτώνουν όποτε θέλουν, αυτοί είναι που επιθυμούν μέσα από την δική σας ψυχική σκλαβιά να σας ελέγξουν και να υποκαταστήσουν την φύση και τον ίδιο τον Θεό.

Σταματήστε να νομίζετε ότι απλά βρέχει, διότι φωτιά πέφτει πάνω στα κεφάλια μας, πάνω στα παιδιά μας, πάνω στις περιουσίες μας, πάνω στην ιστορία μας, πάνω στην ίδια μας την ύπαρξη. Οι εχθροί της οικουμένης είναι εδώ μπρός στα μάτια μας, με περισσή αναίδεια και εγωϊσμό μας ανακοινώνουν την παρουσία τους, και μέσα στην τόση αναίδεια εμείς δεν καταλαβαίνουμε την αλήθεια, αλλά αυτή είναι η αλήθεια… τόσο γυμνή, τόσο αναιδείς, τόσο πολύ γυμνή, την παρουσιάζουν έτσι διότι γνωρίζουν πως δεν υπάρχει περίπτωση κανείς να τους αμφισβητήσει.

Γνωρίζουν πολύ καλά ότι δεν θα περάσει ποτέ από το μικρό μυαλουδάκι σας πως αυτοί είναι οι αίτιοι της οικουμενικής καταστροφής των ανθρώπων, αλλά πολύ δε περισσότερο γνωρίζουν ότι όλοι θα ακολουθήσουν το ψέμα, και την γελοιότητα, πιστεύοντας ότι αυτό είναι το σωστό, και επίσης γνωρίζουν πολύ καλά ότι κανείς από εσάς δεν θα κάνει το παραμικρό κόπο να αμφισβητήσει αυτά που τον έμαθαν να πιστεύει.

 

Πηγή της μόρφωσης είναι η αμφισβήτηση, πράγμα που αντιβαίνει στις αρχές αυτών που σε κουμαντάρουν, μέσα από τα ανδρείκελα που σου δίνουν και που σου προτείνουν να επιλέξεις για διαχειριστές της τύχης σου και της ζωής σου.

Πέταξα τις πέτρες μου όσο πιο δυνατά μπορούσα, αλλά έδειξε ότι δεν ξύπνησαν αρκετοί, έδειξε ότι δεν κατάλαβαν όλοι τι συμβαίνει, κρίμα, και μετά θα πάτε να βρείτε την λιμνούλα σας και αυτή θα είναι άδεια πλέον, δεν θα έχει να σας δώσει ούτε ελπίδα, ούτε ψυχική δύναμη, ούτε και νερό να ξεδιψάσετε, κρίμα.

Θα ξανά προσπαθήσω στο άμεσο μέλλον να πετάξω ακόμα μερικές πέτρες, μήπως και τώρα μπορέσω να ξυπνήσω περισσότερους.

Για τώρα λοιπόν καλή σας νύχτα, και όνειρα γλυκά, μέσα στο «καστράκι» σας μέσα στην λιμνούλα σας, αλλά μην ξεχνάτε τα θηρία είναι εκεί έξω και σας περιμένουν, θα τους κάνετε την χάρη?