Να έχεις ή να είσαι ;

2 Φεβρουαρίου 2017, Ελλάς.

Ο πολιτισμός του ανθρώπινου πλάσματος ο οποίος έχει αναπτυχθεί έως σήμερα, είναι η εξέλιξη των επιλογών που έκανε ο άνθρωπος προκειμένου να υιοθετήσει εκείνα τα στοιχεία του πολιτισμού τα οποία αντιλαμβανόταν ως χρήσιμα για την επιβίωση και την πρόοδό του, από όσα στοιχεία του πολιτισμού γνώρισε ποτέ, από την εμφάνιση του ανθρώπου στον κόσμο.

Για παράδειγμα, εγκατέλειψε τις θυσίες νεογέννητων ως μη απαραίτητες για την πρόοδό του και ως πράξεις που βρήκε  αντίθετες με την γαλήνη της ψυχής του.

Κράτησε απόψεις που είχε την δυνατότητα να αντιληφθεί μόνον από την εμπειρία του δυστυχώς, όπως για παράδειγμα το ότι ήταν χρήσιμο να διασχίζει τις θάλασσες διότι έβρισκε αγαθά που δεν υπήρχαν στον τόπο του.

Επίσης υιοθέτησε μέρη της κληρονομιάς του πολιτισμού του τα οποία τα ήθη κι οι παραδόσεις του είχαν επιβάλλει ως αλήθειες, κι αυτό είτε πολύ σκόπιμα ή από άγνοια. Όπως για παράδειγμα, το ότι η Γη είναι επίπεδη.

Τρία αίτια τον καθοδήγησαν να λάβει τέτοια στάση. Η βία που εκδηλωνότανε τριγύρω του κι έπρεπε να αντιμετωπισθεί προκειμένου να διάγει βίο ασφαλή, η άγνοια στην οποία τα πλήθη εγκαταλείπονταν σκόπιμα ώστε να εξουσιάζονται εύκολα, και εκείνο το χαρακτηριστικό του ανθρώπινου πλάσματος που ονομάζεται απληστία. 

Το βίαιο περιβάλλον, Φυσικό και κοινωνικό, η επιβαλλόμενη άγνοια, κι η απληστία. Αυτά οδήγησαν τον άνθρωπο να μην υιοθετήσει όλη την κληρονομιά του πολιτισμού που είχε στις αποσκευές του.

Με αποτέλεσμα η γνώση κι οι επιστήμες να μένουν με τους ολίγους, ποτέ ολόκληρη ως κληρονομιά αλλά σε όποιο βαθμό αυτό τους εξυπηρετούσε στο να κυριαρχούν, να άρχουν και να κυβερνούν τις μάζες και τους άλλους ισχυρούς γύρω τους.

Ολόκληρος ο πολιτισμός βασίσθηκε σε τρεις πυλώνες. 

Την θρησκεία, τις επιστήμες και την διευθέτηση της κοινωνικής συνύπαρξης, δηλαδή την πολιτική. Αρχικά η θρησκεία ως Θεοκρατία κυριάρχησε λόγω της άγνοιας κι εκμεταλλευόμενη το βίαιο περιβάλλον, μέσα στο οποίο η Θεοκρατία εγγυήθηκε την διατήρηση της θέσης εκείνου το ισχυρού που επικρατούσε ως άρχων, κυρίαρχος και κυβερνήτης. Με αντάλλαγμα την σιωπηρή αποδοχή εκ μέρους του άρχοντα της ισχύος της Θεοκρατίας. Παράλληλα, έγινε κάτοχος κι εκφραστής αυτή η ίδια, της επιστήμης.

Αυτή η σχέση υποχώρησε σταδιακά καθώς η πολιτική με την μορφή της Οικονομίας όλο και περισσότερο ανεξαρτητοποιούσε τον άρχοντα ή την άρχουσα τάξη από την ανάγκη της καθιέρωσής του από την Θεοκρατία με την μορφή της Εκκλησίας πλέον. Η Θεοκρατία κράτησε για τον εαυτό της το μονοπώλιο των επιστημών.

Δυστυχώς με την Αναγέννηση και τον Διαφωτισμό, αυτό άλλαξε. Η Θεοκρατία μέσω των θεσμών της ως Θρησκείες και Εκκλησίες πολέμησε τις Επιστήμες με ολοκληρωτικό πόλεμο, με αφανισμό.

Καθώς όμως στην πολιτική με την μορφή της Οικονομίας άρχισαν να συμμετέχουν σταδιακά κι άλλα κοινωνικά στρώματα, κι άλλες τάξεις της κοινωνίας, όπως οι έμποροι, οι τεχνίτες κι οι μικροβιοτέχνες, οικοτέχνες αρχικά, κι υποχωρούσαν εκείνοι που ως τότε στήριζαν την Θεοκρατία, πολιτικοί και γαιοκτήμονες, κι αυτό από την απληστία τους, οι Επιστήμες βρήκαν πρόσφορο έδαφος να αναπτυχθούν για να προσφέρουν λύσεις στις ανάγκες των κοινωνικών τάξεως που άρχισαν να δραστηριοποιούνται στην Οικονομία. Συσκευές και μηχανές, τοπογραφήσεις και χαρτογραφήσεις, όργανα κι εργαλεία, μηχανήματα για μαζική παραγωγή, αλυσίδες επεξεργασίας, μεγαλύτερα και πιο αξιόπιστα μεταφορικά μέσα, έως νέα είδη συσκευασίας απαιτήθηκαν, για παράδειγμα. Οι Επιστήμες μόνον μπορούσαν να τα προσφέρουν κυρίως με τις εφαρμογές τους ως Τεχνολογία, αλλά και με τις γνώσεις τους, όπως Εφημερίδες Ναυτιλίας, δηλαδή ογκώδη βιβλία με αριθμούς μοιρών, λεπτών και δευτερολέπτων αλλά και με ενδείξεις ωρών και τα λοιπά μόνο, για παράδειγμα.

Σήμερα η πολιτική με την μορφή της Οικονομίας έχει σχεδόν εξοβελίσει την Θεοκρατία με την μορφή της Εκκλησίας, μια κατάσταση που απειλεί την εξαφάνιση του ρόλου της Θεοκρατίας, και των θεσμών της όπως η Θρησκείες κι οι Εκκλησίες. Αυτό έχει οδηγήσει την Εκκλησία σε παγκόσμια συστράτευση ώστε να αποκτήσει ξανά ρόλο ρυθμιστικό της Εξουσίας. Το εργαλείο που χρησιμοποιεί η Θεοκρατία για να επανέλθει στην Εξουσία ως συμμέτοχος στην δυνατότητα που έχει η Εξουσία να ρυθμίζει τα κοινά πράγματα, δηλαδή το πώς θα ζουν οι άνθρωποι και ποιοι θα τους εξουσιάζουν, με το αζημίωτο ως ήθισται, είναι η Πανθρησκεία.

Σήμερα η πολιτική με την μορφή της Οικονομίας έχει μεν υποχρεώσει τις επιστήμες να είναι αποκλειστικά στην υπηρεσία της ως χρηματο-οικονομική επιστήμη και οι εφαρμογές της.

Σήμερα η πολιτική ως αυθύπαρκτη οντότητα του κατεστημένου, έχει δε υποχρεώσει τις επιστήμες να είναι αποκλειστικά στην υπηρεσία της στο πεδίο της ασφάλειας και άμυνας, δηλαδή του πολέμου.

Εδώ είναι αξιόλογο αν σημειωθεί ότι έως τώρα οι πόλεμοι λάβαιναν χώρα για επέκταση του ζωτικού χώρου ενός κράτους, και τελείωναν με μια αποφασιστική νίκη. Για παράδειγμα με την ρίψη ατομικών βομβών. Σήμερα ο πόλεμος είναι διαρκής, ακατάπαυστος, είτε σε ένα ή σε περισσότερα θέατρα ταυτόχρονα. Αφού ό,τι παράγεται στις πολεμικές βιομηχανίες, πρέπει να καταναλωθεί για να γεννάει και κέρδος για τις βιομηχανίες και ευκαιρίες κέρδους για τις βιομηχανίες ανοικοδόμησης των κατεστραμμένων χωρών αλλά το σπουδαιότερο, για τον κυρίαρχο, τον άρχοντα, τον κυβερνήτη που όλες αυτές οι βιομηχανίες στηρίζουν και θα συνεχίσουν να στηρίζουν, ίσως να κερδίσει και τις επόμενες εκλογές.

Θα τολμήσω εδώ να υποθέσω ότι ο αναγνώστης έχει πλέον σχηματίσει μια καθαρή εικόνα της εξέλιξης του τρίτου πυλώνα του πολιτισμού. Και πριν αποκαλυφθεί μια ευχάριστη όψη των Επιστημών που σήμερα μπορεί να αποβεί χρησιμότατη για το ανθρώπινο πλάσμα, είναι ανάγκη να φανερωθεί μία ακόμη άσχημη εικόνα της τύχης του ανθρώπου. Θλιβερή. Και ανάξιά του.

Οι επιστήμες έως τώρα μας διδάσκουν, παρατήρηση και πείραμα. Κοίταξε, κοίταξε καλά, κατάγραψε τι βλέπεις. Κατόπιν εξήγησέ το σύμφωνα με τις γνώσεις της Επιστήμης. Όπου η επιστήμη δεν έχει εξηγήσεις, χρησιμοποίησε τα εργαλεία της επιστήμης, για παράδειγμα τα Μαθηματικά, για να σε βοηθήσουν να διατυπώσεις ένα ενδεχόμενο που θα εξηγούσε τι είδες αλλά με επιστημονική μέθοδο. Και τέλος, επανάλαβε το ίδιο πράγμα στο εργαστήριο. Εάν τα αποτελέσματα είναι όπως εκείνο που παρατήρησες εκεί έξω, στην φύση, και η υπόθεση που έκανες με την βοήθεια των εργαλείων της επιστήμης εξηγεί το αποτέλεσμα του πειράματος, τότε η εξήγηση που έδωσες είναι καινούργιο βήμα για την επιστήμη. Πριν το παρουσιάσεις σε άλλους, επανάλαβε το πείραμα κάμποσες φορές ακόμη, και κατάγραψε τα αποτελέσματα κάθε φορά.

Έως τώρα, εκείνο που συλλαμβάνουν τα αισθητήρια όργανά μας και τα μηχανήματά μας, συνεπώς, αποτελεί εκείνο που βρίσκεται τριγύρω μας, το  περιβάλλον μας, τον κόσμο, το Σύμπαν. Ο εγκέφαλός μας παρατηρεί, αντιλαμβάνεται, καταγράφει την γνώση και μας επιτρέπει να γνωρίζουμε το Σύμπαν όλο και καλύτερα. Ταυτόχρονα, γνωρίζουμε για το ανθρώπινο πλάσμα κι έτσι η Ιατρική μπορεί να είναι όλο και πιο ωφέλιμη στον Άνθρωπο. Μάλιστα, με τις εφαρμογές των επιστημών, μπορούμε να κάνουνε την καθημερινότητα μας όλο και πιο καλή και φιλική για τον άνθρωπο.

Ο νους μας παρατηρεί, αντιλαμβάνεται, εξηγεί και μας προφέρει την όμορφη δυνατότητα να καταλαβαίνουμε τον κόσμο γύρω μας. Παρατηρούμε και καταλαβαίνουμε. Παρατηρούμε και εκτιμούμε ή αποφεύγουμε. Παρατηρούμε και επιλέγουμε.

Επιλέγουμε πώς θέλουμε να ζήσουμε. Επιλέγουμε αγαθά και υπηρεσίες. Επιλέγουμε το είδος της εργασίας που μας επιτρέψει να αποκτήσουμε εκείνα τα οποία χρειαζόμαστε για να ζήσουμε, αν και κάποιες φορές δεν επιλέγουμε ακριβώς εκείνη την εργασία που θα θέλαμε για λόγους που έχουν να κάνουν με τους νόμους της Οικονομίας προσφορά και ζήτηση.

Σε κάθε περίπτωση εργαζόμαστε ή επιχειρούμε ως επαγγελματίες για να κερδίσουμε τα αναγκαία για την ζωή. Ώστε να μπορούμε να τα αγοράζουμε και να τα έχουμε.

Καταναλώνουμε.

Συμβαίνει στο στάδιο εξέλιξης του ανθρώπου με την Θεοκρατία να αποπειράται να επιβιώσει, την Πολιτική να κυβερνάει και τις Επιστήμες να υπηρετούν την Πολιτική.

Όχι τον Άνθρωπο.

Σήμερα η Επιστήμη μας πληροφορεί ότι είναι αδύνατον να αντιληφθούμε τον κόσμο, το  σύμπαν με τα πέντε αισθητήρια όργανά μας και με την βοήθεια των τεχνολογικών οργάνων που έχουμε στην διάθεσή μας. Διότι οι πέντε αισθήσεις μας είναι εκείνες που ακόμη και από τα αποτελέσματα των τεχνολογικών οργάνων που έχουμε, μας δίνουν την δυνατότητα να εξάγουμε συμπεράσματα μόνο για ένα πάρα πολύ μικρό τμήμα του κόσμου, του Σύμπαντος.

Αυτό συμβαίνει επειδή το Σύμπαν, όπως και το ανθρώπινο πλάσμα αλλά και το περιβάλλον του, ο κόσμος του ανθρώπου, δηλαδή, αποτελείται από ένα υλικό που ονομάζουμε ύλη ή ενέργεια, Για να μην μπερδευόμαστε, το είπαμε υλοενέργεια.

Σε τι να μην μπερδευόμαστε; Στο ότι η Επιστήμη μας απόδειξε ότι αυτό το υλικό από το οποίο αποτελείται το Σύμπαν συμπεριφέρεται άλλοτε ως ύλη, ως σωματίδιο, κι άλλοτε ως  ενέργεια, ως κύμα.

Η υλονέργεια χαρακτηρίζεται από μια ιδιότητα. Δονείται, πάλλεται. Ο ρυθμός που δονείται ονομάσθηκε συχνότητα. Το κάθε στοιχείο της υλοενέργειας δονείται σε μια ιδιαίτερη, σε μια δική του συχνότητα. Συνδυασμοί στοιχείων δονούνται στην συνισταμένη συχνότητα των μερών το συνόλου.

Τα πέντε αισθητήρια όργανά μας δεν βλέπουν χρώμα, δεν αντιλαμβάνονται σκληρότητα υλικού που πιάνουμε, δεν ακούνε ήχο, ούτε καταγράφουν οσμή μα ούτε και γεύση.

Καταγράφουν στοιχεία της φύσης σύμφωνα με την συχνότητα που δονούνται.

Αυτή την πληροφορία μεταβιβάζουν στον εγκέφαλο με την μορφή σήματος, ηλεκτρικού σήματος. Εάν χρειασθεί ο εγκέφαλος να ανταποκριθεί στο ερέθισμα των αισθητηρίων οργάνων μας, εκκινεί ηλεκτρικές και χημικές διεργασίες στις οποίες θα αντιδράσει και θα ανταποκριθεί το σώμα του ανθρώπου.

Πιο ειδικά, μόλις ο εγκέφαλος δεχθεί ηλεκτρικά σήματα από τα αισθητήρια, μεταβιβάζει με την σειρά του ηλεκτρικά και χημικά, εκείνα τα σήματα που δέχθηκε από τα αισθητήρια όργανά μας σε μέρη του εγκεφάλου τα οποία έχουν την λειτουργική ικανότητα να μεταφράζουν τα σήματα σε γλώσσα που καταλαβαίνει το ανθρώπινο πλάσμα. Μπλε χρώμα, σίδερο, μουσική, άρωμα λουλουδιών, γλυκό.

Δυστυχώς, οι συχνότητες τις οποίες τα αισθητήρια όργανά μας έχουν την δυνατότητα να συλλάβουν, είναι μόνο το τέσσερα τοις εκατό από όλες τις συχνότητες που υπάρχουν στο Σύμπαν.

4% από ό,τι υπάρχει. Αυτό είναι το Σύμπαν που μπορούμε να παρατηρήσουμε.

Και πώς είμαστε βέβαιοι για αυτό; Πάλι η Επιστήμη μας βοηθάει, αποδεικνύοντας ότι το υπόλοιπο ενενήντα έξι τοις εκατό υπάρχει.

Μα αφού τα αισθητήριά μας δεν μπορούν να το αντιληφθούν, πώς η επιστήμη βρήκε και μάλιστα απέδειξε ότι υπάρχει κάτι παραπάνω από το τέσσερα τοις εκατό, κάτι περισσότερο από εκείνα που μπορούμε να αντιληφθούμε με τις πέντε αισθήσεις μας;

Με τα Μαθηματικά, την Φυσική και την Αστροφυσική τουλάχιστον.

Και για να ακουσθεί κάτι το διασκεδαστικό εδώ, ο θείος Αλβέρτος μας πληροφόρησε αποδεικνύοντας μάλιστα ότι κανένα σώμα, καμία ανθρώπινη κατασκευή και κανένας άνθρωπος δεν μπορούν να κινηθούν με ταχύτητα μεγαλύτερη από εκείνη του φωτός. Προσοχή, γιατί αυτή είναι η μισή αλήθεια. Ο θείος Αλβέρτος μας είπε ότι αυτό ισχύει μόνον μέσα στο γνωστό Σύμπαν.

Συνεπώς δεν είναι παράξενο που η επιστήμη έχει παρατηρήσει σώματα στο Σύμπαν, όπως για παράδειγμα ορισμένα κουάζαρντζ τα οποία κινούνται με ταχύτητες πολλαπλάσιες από εκείνη του φωτός.

Πριν προχωρήσουμε στην ουσία που θα μας δείξει εάν ετούτες οι σκέψεις είναι χρήσιμες για τον άνθρωπο, και τον αναγνώστη ασφαλώς, ας σημειώσουμε μια  χρήσιμη και χαρούμενη παρατήρηση.

Αν ο κόσμος γύρω μας δεν είναι ακριβώς έτσι όπως μας τον δείχνουν οι αισθήσεις μας, αλλά τελείως διαφορετικός, για παράδειγμα, το τραπέζι στο οποίο ακουμπάω δεν είναι κάτι το πυκνό, σκληρό, στερεό, γεμάτο από ξύλο, αλλά αν είναι κατά ενενήντα εννέα κόμμα εννέα, εννέα, εννέα με το εννέα να επαναλαμβάνεται άπειρες φορές, είναι τι; Κενό βέβαια! Αφού η απόσταση που τα ηλεκτρόνια των ατόμων του ξύλου απέχουν τεράστιες αποστάσεις από τους πυρήνες τους κι η συνολική μάζα του πυρήνα και των ηλεκτρονίων του είναι σχεδόν αμελητέα σε σύγκριση με τον χώρο που καταλαμβάνει το άτομο, και μέσα εκεί δεν μπαίνει άλλο άτομο, δεν είναι ψέματα ότι το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος, ο  χώρος που καταλαμβάνει το τραπέζι αφού αποτελείται από άτομα ύλης, είναι κενό.

Ούτε μπλε χρώμα υπάρχει αφού ένας οφθαλμός με λίγο διαφορετική καλωδίωση, ας χρησιμοποιήσουμε την λέξη αυτή για να μην μιλήσουμε για νευρικές απολήξεις, νεύρα, πλέγματα νεύρων, νευρώνες, διαβιβαστές, χημικά στοιχεία και ηλεκτρικά φορτία που υπεισέρχονται στην περιγραφή, και άλλα, δεν βλέπει το μπλε ως μπλε αλλά ως μαύρο ή κόκκινο ή δεν το βλέπει διόλου όπως σε ανθρώπους με δαλτονισμό ή άλλες διαφοροποιήσεις στην φυσική, σωματική κατασκευή τους. Όχι αρρώστιες, ασθένειες, διαταραχές, ανωμαλίες, ελαττώματα, τερατώδεις ιδιότητες, φρικτές παραμορφώσεις κι αηδιαστικά χαρακτηριστικά. Απλώς διαφοροποιήσεις κατασκευαστικές.

Γίνεται λοιπόν φανερό πως άλλο υπάρχει γύρω μας, κι άλλο αντιλαμβανόμαστε. Με άλλα λόγια, ζούμε σε ένα κόσμο που εμείς βλέπουμε ως άλλον από εκείνο που είναι. Μας έχουν διδάξει ακριβώς αυτό από την αυγή του πολιτισμού, αλλά δεν το ξέρουμε από άγνοια ή δεν θέλουμε να διδαχθούμε γύρω από το Σπήλαιο του Πλάτωνα. Ακόμη κι όταν παρακολουθούμε σύγχρονο κινηματογράφο, δεν επιθυμούμε να αντιληφθούμε την σημασία του Μάτριξ για την προσωπική ζωή μας.

Ας καταλήξουμε τώρα στην ουσία, το φρούτο, τον καρπό όλων αυτών των σκέψεων και του χρόνου που διαθέσαμε σε αυτές. Αφού αν δεν τις είχαμε κάνει, και με αυτή ακριβώς την σειρά, τα παρακάτω δεν θα ήταν κατανοητά.

Οι Επιστήμες σήμερα μας διδάσκουν ότι όταν ο άνθρωπος παρατηρεί ένα πράγμα στην Φύση, πρώτον, δεν αντιλαμβάνεται την ουσία του αλλά μια ψευδαίσθηση μακριά από την πραγματική υπόσταση του αντικειμένου που παρατηρεί. Δεύτερο, και μόνο που το παρατηρεί, η εξέλιξη και πορεία εκείνου του αντικειμένου αλλάζει. Τρίτο, εκείνο που διαπιστώνει ο άνθρωπος είναι μια από πολλές καταστάσεις, ή απλοϊκά θέσεις, στις οποίες εκείνο το αντικείμενο έχει την δυνατότητα να βρεθεί. Κι αν η επιστήμη αφικνείται σε κάποια συμπεράσματα, προσωρινά ή όχι, σχετικά με την παρατήρηση κάποιου αντικειμένου, είναι διότι η επανάληψη της παρατήρησης προσφέρει κάποια επιπλέον δεδομένα, όσο κι αν το αντικείμενο αλλάζει κατάσταση η θέση.

Αυτό το γεγονός, σε συνδυασμό με το ότι εκείνο που παρατηρούμε έχει τελείως διαφορετική υφή και μορφή από εκείνη που εμείς δυνάμεθα να αντιληφθούμε, γεννάει ένα αδυσώπητο ερώτημα.

Τελικά ο νους μας είναι που προσλαμβάνει την εικόνα του κόσμου, παθητικά, μέσα από την παρατήρηση, ή ο νους μας είναι που όχι παθητικά αλλά ενεργητικά, δημιουργεί μέσα μας την εικόνα του κόσμου με την βέβαιη πεποίθηση ότι αυτό  που βλέπουμε, στην πραγματικότητα αυτό είναι;

Ενεργητικά, ως δημιουργός! Άρα παθητικός δέκτης ή δημιουργός; Ένα το κρατούμενο.

Τι σημαίνει μέσα μας; Τι σημαίνει ότι ερωτάμε εάν ο νους μας είναι που δημιουργεί μέσα μας την εικόνα του κόσμου με την βέβαιη πεποίθηση ότι αυτό  που βλέπουμε, στην πραγματικότητα αυτό είναι; Αυτή την φράση «μέσα μας» είναι που δεν αντιλαμβανόμαστε ακριβώς ξεκάθαρα;

Ο αναγνώστης έχει δίκιο που δεν αντιλαμβάνεται. Διότι έως σήμερα, δεν έχει εμφανισθεί άνθρωπος που να μας έχει δώσει ορισμό του τι είναι συνειδητότητα. Δεύτερο κρατούμενο.

Παθητικός δέκτης σε ότι του προσφέρουν σε ό,τι του σερβίρουν, ακόμη και πλαστές ανάγκες ώστε να καταντήσει καταναλωτής αναγκών που ο ίδιος δεν έχει στ’ αλήθεια;

Η δημιουργός σκέψεων και πράξεων που θα έχουν το ίδιο άσμα, όχι ήχο, όχι θα συνηχούν, αλλά θα συνάδουν με το Σύμπαν;

Να EXEI ως homo consumabilis, o καταναλωτικός άνθρωπος

ή

να EINAI ως homo universalis, o συμπαντικός άνθρωπος;